Nieuwsch en ander Nieuwsch 27 mei 2016
sinds 19 december 2003
Inhoud
– DOSSIER BOMENLEED EN GROEN
o Komt een boom bij de rechter. Een must om te lezen.
o Bomen kappen
– Oud-NOS-journaliste: “De realiteit is vaak volslagen anders dan ons wordt voorgeschoteld”
– DOSSIER LUCHTKWALITEIT
o TNO-rapport Effectmeting milieuzone personen- en bestelverkeer in Utrecht
o Raar verhaal. ‘Utrechtse milieuzone werkt wel degelijk’
o Milieuzone Utrecht: minder fijnstof, maar verbetering luchtkwaliteit nog niet aangetoond
o Utrecht knijpt ‘Monica’ verder af
– Boa kent burger niet
– Japanse keizerlijke onderscheiding voor Van Zanen
– Bekendmaking ontwerpbesluit hogere waarden Wet geluidhinder ten behoeve van het bestemmingsplan Amsterdamsestraatweg
– Lokale overheden blijven profvoetbal massaal steunen. Een spits van belastinggeld. Onderzoek.
– Twijfels over jurist Van Zanen. Jurist bekijkt aankoop sekspanden Utrecht
– Gemeente trots als pauw op voorjaarsnota: Utrecht groeit
– Ouderenjournaal is buikspreekpop van B&W
– Utrecht neemt omstreden vervoersplan aan
– DOSSIER VOLKSVERTEGENWOORDIGING
o Agenda Raadsinformatiebijeenkomst – 2 juni 2016
o Agenda Raadsinformatiebijeenkomst – 9 juni 2016
o Raadsbrieven
o Commissiebrieven M&S
o Commissiebrieven S&R
DOSSIER BOMENLEED EN GROEN
Een must om te lezen
Komt een boom bij de rechter
De Duitse bosbeheerder Peter Wohlleben is ervan overtuigd dat we de komende tijd radicaal anders tegen bomen gaan aankijken. Zijn boek Het verborgen leven van bomen werd een hit in Duitsland en wordt nu in 26 landen vertaald. Staan zijn boodschap en het succes ervan symbool voor een kentering in ons mens- en wereldbeeld?
Zie de mens. Zo slecht in zien wat voor hem staat, zo blind voor wat overduidelijk is. ‘Sommige mensen leggen bakken met geld neer voor reisjes om walvissen te bekijken. Maar de grootste levende wezens op het land, bomen, daar weten we helemaal niets van.’
Aan het woord is Peter Wohlleben, een boomlange Duitser van begin vijftig. Kort grijs haar, degelijke kleding, pretoogjes achter een bril. In het dagelijks leven is Wohlleben bosbeheerder, in zijn vrije tijd schrijft hij boeken. Een van die boeken, Het verborgen leven van bomen, is bedoeld om een eind te maken aan ‘s mens onwetendheid over bomen. Zo schrijft hij onder meer over de sociale banden die bomen met elkaar aangaan, de verschillende manieren waarop ze met elkaar communiceren, en de toewijding waarmee ze verzwakte soortgenoten helpen overleven. (1)
Zie de mens – er is iets met hem aan de hand. Of in elk geval, met de manier waarop hij zichzelf ziet. In het Westen geldt hij sinds pak ‘m beet de Renaissance als maat der dingen, als vrij en autonoom subject in een wereld van objecten. Maar sinds een paar decennia begint dat antropocentrische beeld barsten te vertonen. Techniekfilosofen menen dat ook objecten een moraal hebben, en dat de mens niet zo vrij en autonoom is als lang gedacht. Het voortschrijdend inzicht van primatologen maakt de verschillen tussen mensen en apen minder fundamenteel. Advocaten bepleiten dat ook de natuur bepaalde rechten moet krijgen. Posthumanisten verklaren het humanistische mensbeeld achterhaald. Van allerlei kanten worden de ooit zo vaststaande scheidslijnen en hiërarchie tussen mensen, dieren, planten en dingen in twijfel getrokken.
Noem het de emancipatie van de niet-mens (2). Of een teken van het steeds verder uitbreiden van onze ‘cirkel van empathie .’ (3) Je zou het ook het begin van het einde van de mens als maat der dingen kunnen noemen. Maar is het dat ook? En als het dat is, wat zijn daarvan dan de consequenties, voor de manier waarop we omgaan met planten, dieren, dingen en elkaar?
Om die vragen te beantwoorden, spreken Anoek Nuyens (4) en ik de komende maanden met verschillende denkers, wetenschappers en activisten over dit veranderende mensbeeld, en doen we verslag van onze bevindingen. Dat is ook de reden dat ik aan tafel zit met Peter Wohlleben: de schrijvende bosbeheerder is een paar dagen in het land vanwege het verschijnen van de Nederlandse vertaling van zijn boek. Voor Wohlleben is het creëren van begrip voor ‘hoe bijzonder bomen zijn’ een belangrijke stap richting een toekomst die, volgens hem, onvermijdelijk is. ‘Ik ben ervan overtuigd,’ zegt hij, ‘dat we over tien, twintig jaar net zo over bomen praten als we nu al over dieren en dierenwelzijn praten.’
Het nieuwe bos van Wohlleben
Dat je bomen niet zomaar pijn mag doen, niet zomaar mag gebruiken als middel voor je eigen doel, dat je ze moet behandelen op een manier die bij hen past, dat ze rechtspersonen worden zelfs – in de toekomst die Wohlleben schetst is dat vanzelfsprekend, en staat modern bosbeheer in net zo’n kwaad daglicht als de excessen van de bio-industrie anno nu.
Wohlleben studeerde bosbeheer en begon zijn carrière in de jaren tachtig bij het Duitse Staatsbosbeheer. Later kreeg hij als boswachter een bos in de buurt van Keulen onder zijn hoede. Daar paste hij de kennis toe die hem op de universiteit was bijgebracht: hij kapte bomen als de boel dicht dreigde te groeien en verdelgde insecten.
Maar hoe meer hij zich begon te verdiepen in de wetenschap achter bomen, hoe meer hij van mening werd dat dit beleid tegennatuurlijk was: in de natuur werken bomen juist samen en ondersteunen ze elkaar, bijvoorbeeld door via de wortels water en voedingsstoffen zodanig onderling te verdelen dat iedere boom krijgt wat hij nodig heeft. Het weghalen van bomen om hun soortgenoten meer licht te geven, zoals gebruikelijk in westerse bossen, is helemaal niet nodig.
Hij bezocht gemeenschappen die bosbouw benaderen zoals biologische landbouwbedrijven de productie van voedingsmiddelen aanpakken. In deze ‘plenterbossen’ staan alle leeftijden en maten van bomen door elkaar, worden stammen slechts mondjesmaat en voorzichtig geoogst en wordt een deel van het bos beschermd zodat ook oude bomen kunnen blijven bestaan.
Wohlleben: ‘Zulke bossen produceren meer hout van betere kwaliteit, en het bos is beter bestand tegen storm en insectenaanvallen.’
Tien jaar geleden besloot de gemeente Wohlleben zijn nieuw opgedane kennis toe te laten passen in het bos dat hij toen al vijftien jaar beheerde, met als gevolg dat hij bomen niet langer neerhaalt met zware voertuigen maar met paarden, insecticiden in de ban heeft gedaan en het bos wilder en voller laat groeien.
De verrassende parallellen tussen bomen en dieren
Met schrijven begon Wohlleben een kleine tien jaar geleden. Na afloop van rondleidingen die hij door zijn bos gaf, vroegen mensen vaak om achtergrondliteratuur. Omdat die er niet was, schreef hij zelf maar een boek.
In Het verborgen leven van bomen richt Wohlleben zich vooral op de – vaak verrassende – parallellen tussen bomen en dieren, en daarmee ook tussen bomen en mensen. Wetenschappelijke inzichten over de manier waarop bomen communiceren, zich voortplanten, of samenwerken, duidt hij daarbij in antropomorfische termen. In korte hoofdstukken met titels als ‘Vriendschappen,’ ‘Sociale dienst,’ ‘Liefde,’ ‘Samen staan we sterker,’ ‘Burn-out,’ en ‘Nieuwe burgers’ legt hij uit dat bomen sociale netwerken vormen, informatie uitwisselen via een ‘wood wide web’ van wortels en schimmels, zorgen voor zwakkere of jongere soortgenoten en pijn lijden wanneer hun takken worden afgebroken of hun bast beschadigd raakt.
‘Het doel van al mijn boeken’ – Wohlleben heeft er inmiddels zestien geschreven – ‘is mensen ervan bewust maken hoe wreed modern bosbeheer met bomen omgaat.’ Of het nu uit winstbejag en kortetermijndenken of een gebrek aan kennis is, natuurbeheerders maken stelselmatig verkeerde keuzes die bossen niet versterken, maar juist verzwakken (5).
‘Dat is geen vrolijke boodschap: mijn eerdere boeken waren in mineur geschreven. Dit boek schreef ik in majeur: ik dacht, als ik eerst laat zien hoe mooi en bijzonder bomen zijn, dan werkt het misschien beter.’
Het antropomorfische taalgebruik – Wohlleben beschrijft bomen die ‘hun baby’s voeden,’ bossen die ‘gelukkig’ zijn, en het snoeien van takken noemt hij ‘een bloedbad’ – is een bewuste keuze. ‘Ik schrijf over wetenschappelijke kennis die er al lang is’ – bijvoorbeeld over beuken die onderling water en voedingsstoffen uitwisselen – ‘maar die geen aandacht krijgt, omdat wetenschappers een emotieloze taal gebruiken. Terwijl mensen juist reageren op emoties.’
Het einde van een mensbeeld
‘We hebben levende wezens onderverdeeld in planten en dieren, maar dat onderscheid is enkel gebaseerd op hoe ze aan hun voedsel komen,’ zegt Wohlleben. ‘Zelfs de manier waarop bomen met elkaar communiceren’ – via geuren, elektrische signalen en geluiden – ‘verschilt niet zoveel van de manier waarop dieren het doen. Graanzaailingen bijvoorbeeld knakken met hun wortels, en andere zaailingen ‘horen’ dat en reageren erop, door hun wortelpunten richting het geluid te oriënteren. (6) De scheidslijnen tussen planten en dieren zijn langzaam aan het oplossen.’ (7)
Wohllebens optimisme over de aanstaande verandering in hoe mensen met bomen omgaan is niet zonder basis. Ruim veertig jaar geleden schreef de Amerikaanse hoogleraar rechten Christopher D. Stone het essay ‘Should Trees Have Standing? (8),’ waarin hij beargumenteerde dat ook natuurlijke objecten, zoals bomen, rivieren en oceanen, rechten zouden moeten krijgen.
Net zoals we vroeger zwarten, kinderen, en vrouwen niet voor vol aanzagen en nu wel, schreef Stone, zo zullen we ook onze natuurlijke omgeving binnenkort toelaten tot het domein van de rechtsvertegenwoordiging. Immers, als bedrijven, gemeentes en naties rechtspersonen kunnen zijn, waarom dan niet ook bomen en bossen? Via een voogd zouden hun belangen behartigd kunnen worden in de rechtszaal (9).
Hier en daar worden Stones ideeën in de praktijk gebracht. In Nieuw-Zeeland kreeg een rivier onlangs de status van rechtspersoon (10), in Ecuador geldt dat voor de gehele natuur (11). Advocaten en activisten als Polly Higgins (12) strijden voor een wereldwijde wet tegen ‘ecocide’ – het vernietigen van de natuur. Een paar jaar geleden stelde de Global Alliance for the Rights of Nature (13) een ‘Universele Verklaring van de rechten van Moeder Aarde’. op. En in Zwitserland, vertelt Wohlleben, ‘worden niet alleen dieren beschermd door de grondwet, maar ook planten.’ Het afknippen van bloemen langs de weg zonder goede reden is daar niet toegestaan.
De boom als spiegel voor de mens
Wie het over de rechten en belangen van niet-mensen heeft, ontkomt er niet aan het ook over de mens te hebben. Over wat die mens mens maakt en wat hem al dan niet onderscheidt van andere wezens en objecten. Ook Het verborgen leven van bomen laat lezers reflecteren op de mensenwereld – al was het maar door de parallellen die Wohlleben trekt tussen bomen- en mensensamenlevingen.
‘Moderne wetenschappers zien evolutie al lang niet meer zoals wij het op school hebben geleerd: als een strijd om overleving tussen individuen. We leven in de hoogtijdagen van het individualisme, maar wanneer we naar bomen kijken, dan zien we dat zij zich heel anders gedragen’ – ze ondersteunen zwakkere soortgenoten omdat het bos als geheel beter functioneert wanneer iedereen meedoet (14). Het bos als herinnering aan hoe een samenleving er ook kan uitzien.
Misschien is dat laatste een verklaring voor het succes van het boek. (15) Of misschien zijn lezers juist nu zo enthousiast over bomen en over de natuur in het algemeen omdat we op het punt staan die te verliezen.
Klimaatverandering, oprakende grondstoffen, het besef dat de invloed van de mens op de aarde zo sterk is dat je zelfs van een nieuw geologisch tijdperk, het Antropoceen, kan spreken: de consequenties van ons handelen, zo wordt duidelijk, zijn verstrekkend en vaak onomkeerbaar. Wohlleben: ‘We verliezen steeds meer natuur, en de natuur die er nog is, is vaak volledig door mensenhanden gemaakt. Het landschap is zijn ziel verloren. Mensen hebben dit door en zoeken naar plekken die nog goed voelen, maar die plekken verdwijnen als sneeuw voor de zon.’
Misschien dat we ze in de toekomst enkel nog terug kunnen vinden in plenterbossen als die van Wohlleben, of in de pagina’s van boeken over bomen. Of misschien dat het beeld van de mens als onbetwiste top van de voedselketen en heerser over de aarde, als uniek autonoom en intelligent wezen met bijbehorende speciale rechten, in de komende jaren echt zal afbrokkelen, onder invloed van wetenschappelijke, intellectuele, en geologische bewegingen. En dat ons handelen daardoor ingrijpend zal veranderen.
Wohlleben, intussen, gaat vrolijk door met schrijven. Niet omdat het zijn passie of zijn beroep is – hij is er ook maar toevallig ingerold. Maar omdat schrijven, voor hem, ‘een extra manier is om mensen rond te leiden in het bos. Daar doe ik het voor.’
Het verborgen leven van bomen
De Nederlandse vertaling van Wohllebens boek, Het verborgen leven van bomen, verscheen onlangs bij A.W. Bruna. Meer informatie over het boek en de auteur vind je op de site van de uitgever https://www.awbruna.nl/boek/het-verborgen-leven-van-bomen-2-2/
(De Correspondent, 20 mei 20`16)
https://decorrespondent.nl/4349/Komt-een-boom-bij-de-rechter/581824328426-cc5d2bec
(1) Het boek staat al maanden bovenaan de Duitse bestsellerlijsten; inmiddels zijn de rechten aan 26 landen verkocht, waaronder de Verenigde Staten, Brazilië, Zuid-Korea en Nederland. De Nederlandse vertaling wordt uitgegeven door A.W. Bruna.
(2) Lees meer over de opkomst van ‘bio-emancipatie’ in dit recente artikel uit De Groene Amsterdammer. http://www.groene.nl/artikel/edelachtbare-mijn-client-voelt-zich-niet-fijn-in-de-legbatterij
(3) Meer over de uitbreidende cirkel van empathie lees je in Peter Singers boek: The Expanding Circle. Je zou het ook het begin van het einde van de mens als maat.
(4) Meer stukken die Anoek voor De Correspondent schreef vind je hier: https://decorrespondent.nl/anoeknuyens
(5) Volgens Wohlleben wordt in 95 procent van de bossen in Midden-Europa met zware machines gewerkt, en zijn monoculturen de norm.
(6) Meer over het geluid van planten lees je hier: http://www.linv.org/images/papers_pdf/1-s2.0-s1360138512000544-main.pdf
(7) In zijn boek geeft Wohlleben tal van voorbeelden, zoals dat van meerdere beuken die via hun wortels een suikeroplossing naar een oude stronk in hun midden pompen, om dit oudje in leven te houden. Schermacacia’s in Afrika ademen, zodra ze worden aangevreten door giraffes, een waarschuwingsgas uit, waardoor soortgenoten in de buurt van het naderend onheil op de hoogte worden gesteld. Die soortgenoten slaan vervolgens gifstoffen op in hun bladeren, om zich zo te beschermen tegen de hongerige giraffe. En graanzaailingen blijken met een frequentie van 220 hertz met hun wortels te knakken; wanneer andere zaailingen dit geluid ‘horen’, oriënteren de punten van hun wortels zich in de richting van het geluid . Met name over dit laatste feit is Wohlleben erg enthousiast: ‘aangezien ook wij mensen gericht zijn op communicatie via geluidsgolven,’ schrijft hij, ‘is dat misschien een sleutel om bomen beter te kunnen begrijpen.’
(8) Stones essay lees je hier: https://isites.harvard.edu/fs/docs/icb.topic498371.files/Stone.Trees_Standing.pdf
(9) Volgens Stone zou dit deels een terugkeer betekenen naar verloren tijden: in de middeleeuwen bijvoorbeeld werden bomen zo serieus genomen wat betreft hun rechten en plichten dat wanneer iemand om het leven kwam door een botsing met of val uit een boom, de nabestaanden over die boom mochten beschikken en hem mochten omhakken.
(10) Lees hier meer over de rivier als rechtspersoon: http://www.knack.be/nieuws/planet-earth/nieuw-zeeland-maakt-van-rivier-rechtspersoon/article-normal-65346.html
(11) Lees hier meer over de rights of nature in Ecuador: http://environment.yale.edu/envirocenter/post/conversation-with-natalia-greene-about-the-rights-of-nature-in-ecuador/
(12) Bekijk hier een Tegenlicht-aflevering over het werk van Polly Higgins: http://tegenlicht.vpro.nl/afleveringen/2015-2016/advocaat-van-de-aarde.html
(13) Lees hier meer over the rights of nature in het algemeen: http://therightsofnature.org/what-is-rights-of-nature/
(14) Het kan het lokale klimaat dan beter regelen, beter vocht vasthouden, en is beter bestand tegen wind en storm.
(15) Bij het grote publiek doet het boek het in elk geval goed. Ook wetenschappers – zoals de biologen die hij in zijn boek citeert – reageren volgens Wohlleben enthousiast op zijn boek, ‘behalve dat ze mijn taalgebruik te emotioneel vinden.’ De enige groep die er volgens Wohlleben het zwijgen toedoet zijn collega-bosbeheerders.
Bomen kappen
OZ Spoorbaan te Utrecht, HZ_WABO-16-15625
Het kappen van zeven schijnacacia’s
(Gemeenteblad, Jaargang 2016 Nr. 64529. Gepubliceerd op 23 mei 2016 09:00)
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2016-64529.html
Wonder. Bomenkap in een niet-bestaande straat. Deze komt niet voor in het gemeentelijk register van straatnamen. Evenmin in Google Maps.
Victor Hugoplantsoen te Utrecht, HZ_WABO-16-15814
Het kappen van 15 bomen
(Gemeenteblad, Jaargang 2016 Nr. 65622. Gepubliceerd op 24 mei 2016 08:59)
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2016-65622.html
Niet aangegeven is waar op het plantsoen. Er staan veel meer bomen dan 15
.
Oud-NOS-journaliste: “De realiteit is vaak volslagen anders dan ons wordt voorgeschoteld”
Oud-journaliste Janneke Monshouwer van het NOS Journaal geeft sinds enkele maanden lezingen over haar boek ‘Ander Nieuws, wat het Journaal niet uitzond’.
Monshouwer, die 30 jaar bij de televisie werkte, vertelt onder meer over haar tijd bij het NOS Journaal, dat geabonneerd was op westerse persbureaus die aan voorselectie deden. Ook gaat ze in op censuur in de huidige tijd.
“Waar ik mee zat was dat ik op een gegeven moment steeds het idee kreeg dat we er als beschaving niet op vooruit gingen, maar achteruit,” schrijft Monshouwer in haar boek. “Ra ra hoe kan zoiets?”
‘We krijgen eenzijdige of verdraaide informatie’
De televisie is volgens haar steeds meer veranderd in een propagandamiddel voor het welzijn voor de grote industrieën, met name de grootaandeelhouders. De conclusie van Monshouwer is dat we eenzijdige of verdraaide informatie krijgen en nieuwe geschiedenisboeken kunnen schrijven.
In haar 30-jarige loopbaan bij de Nederlandse tv, waaronder het NOS Journaal, zat ze met haar neus bovenop veel opzienbarende gebeurtenissen en nieuwe ontwikkelingen. “Het werd me duidelijk dat de realiteit vaak volslagen anders is dan ons wordt voorgeschoteld,” schrijft ze.
“Als belastingbetaler en pensioenspaarder betalen we mee aan het ontwikkelen van producten, waar we wellicht niet voor zouden kiezen. Hierdoor zijn we wel medeplichtig aan misstanden in de grote industrieën en ellendige gebeurtenissen die we niet willen, zoals het uitlokken van ‘smerige’ oorlogen,” gaat ze verder.
‘Het is hypnose en komt diep in onze genen’
“Het gevoel dat iets niet klopte, dat had ik al lang, zoals bij de moord op de Kennedy’s en Martin Luther King jr. en Malcolm X (die onjuist als een misdadiger werd afgeschilderd),” schrijft ze. “En bij de verschrikkelijke Vietnamoorlog. En ja, ook bij die 6-daagse oorlog in Israël in 1967. Het was een zeer belangrijke tijd, waarin er voor het eerst vragen werden gesteld en mensen in opstand kwamen.”
“Alles was toen al voor-gecensureerd: het Journaal nam het nieuws over van bepaalde westerse persbureaus,” gaat de oud-journaliste verder. “Al het nieuws was dus pro-VS, pro-NAVO (lobby), pro-Europa (lobby) en anti-Sovjet (lobby), militaristisch (lobby) en pro-Israël. En zo lang ik leef is Rusland al zwart gemaakt door het Westen. Vijandvorming. Poetin is nu de boosdoener. En kijk eens naar Assad in Syrië? Al die zwartmakerij, het wordt steeds herhaald. Het is hypnose en komt diep in onze genen.”
Geslepen spel
Monshouwer belicht het geslepen spel en de propaganda waardoor de Tweede Wereldoorlog kon ontstaan. Om niet in herhalingsgedrag te vervallen horen we volgens haar te weten wat er achter de schermen speelt in de politiek, bij multinationals, maar ook in de voedsel-, farmaceutische en wapenindustrie.
De oud-NOS-journaliste onthult hoe nazi’s voor de VS werden gerekruteerd. We komen uit bij Rockefeller, Rothschild, Shell, rasverbetering, slavenkampen, nazi-vrienden in de VS, DuPont en Henry Kissinger.
Tussen 1820 en 1975 zijn 200 miljoen mensen om het leven gekomen omdat individuele burgers hun politieke macht aan een elite gaven, aldus Anthony Sutton in zijn boek Wallstreet and the Rise of Hitler. Wanneer stopt dit? Monshouwer: “Als we als burger zo’n machtssysteem niet meer willen en zelf initiatieven starten zodat de machtselite gedoemd is te verdwijnen.”
Omdat Bol.com vorig jaar opeens een ‘veel te hoge marge afdwong’, heeft Monshouwer besloten de verkoop via het Centraal Boekhuis, die distribueert naar boekhandels en Bol.com, te staken. Het is alleen nog te koop via Andernieuws.eu en Boekenbestellen.nl
(Ninefornews.nl, 18 mei 2016)
Ook het Nieuws uit Utrecht over Utrecht is geframed. De gemeente heeft een wel erg grote groep “communicatie”-medewerkers, waarvan een groot deel voor geframede berichtgeving (bedrog) wordt ingezet. Het meeste wordt klakkeloos overgenomen door “journalisten” van allerlei bladen.
“Communicatie” schrijft mee aan van alles en nog wat, van allerlei beleidsdocumenten tot en met het coalitie-akkoord dat niet gericht is op uitvoering (wordt daarom ook nooit geëvalueerd), maar op beeldvorming.
(De Correspondent, 20 april 2016)
https://decorrespondent.nl/4349/Komt-een-boom-bij-de-rechter/581824328426-cc5d2bec
DOSSIER LUCHTKWALITEIT
TNO-rapport Effectmeting milieuzone personen- en bestelverkeer in Utrecht
http://publications.tno.nl/publication/34620512/aSitMi/TNO-2016-R10230.pdf
Raar verhaal
‘Utrechtse milieuzone werkt wel degelijk’
De Utrechtse milieuzone draagt wel degelijk flink bij aan schonere lucht in de Utrecht. Dat zeggen TNO-onderzoekers Arjan Eijk en Richard Smokers. Ze zijn het niet eens met de interpretaties van hun rapport dat de lucht in de stad niet of nauwelijks schoner zou worden door de milieuzone.
Utrecht kent ruim een jaar een milieuzone. Bestel- en personen auto’s van voor 1 januari 2001 die rijden op diesel, mogen de binnenstad en de Jaarbeursomgeving niet meer in op straffe van een fikse boete.
Donderdag bracht de gemeente Utrecht de evaluatie van de milieuzone door TNO naar buiten. Op basis van de afname van het aandeel oude diesels berekende TNO een afname van de uitstoot van fijnstof met 16 procent in de zone.
Op twee plekken in de stad zijn metingen uitgevoerd. Die bewijzen echter niet dat de milieuzone werkt, zeggen de onderzoekers. Daarvoor speelden factoren als wisselende verkeersdrukte, wind en het steeds schoner worden van het wagenpark de onderzoekers parten. Ze concluderen dat na aftrek van de verstorende factoren slechts een verschil van nauwelijks 1 procent overblijft.
Afschaffing
Tegenstanders van de milieuzone grijpen die conclusie aan om voor afschaffing te pleiten. Onderzoeker Smokers: ,,De mensen die zeggen: zie je wel, het werkt niet, daar zijn wij het niet mee eens. De uitgevoerde concentratiemeting zou uitgebreider moeten om het effect van de milieuzone in de praktijk vast te stellen. Dat meten is gewoon erg ingewikkeld. De nu gevolgde methode laat niet zien dat de zone wel werkt, of niet werkt. Er zitten te veel onzekerheden in. Om het effect van de zone terug te vinden is het nodig langduriger en op meer locaties te meten.”
Corebusiness
Dat de milieuzone wel degelijk werkt, blijkt volgens Eijk en Smokers onomstotelijk uit verkeerstellingen en de modelberekeningen die ze uitvoerden. ,,We hebben het lokale wagenpark in kaart gebracht en we weten wat de uitstoot van typen voertuigen per bouwjaar is. Dat is onze corebusiness,” zegt Smokers.
,,Het gaat ook om het verschil tussen auto’s met en zonder roetfilter. Dat scheelt een factor 20 tot 50 in de uitstoot van fijnstof. Die berekeningen kloppen.”
(AD, 20 mei 2016)
Rare lui die TNO-onderzoekers, dan wel een verslaggever die het verhaal niet goed verslaat.
Aan de ene kant citeert de verslaggever: “De nu gevolgde methode laat niet zien dat de zone wel werkt, of niet werkt. Er zitten te veel onzekerheden in. Om het effect van de zone terug te vinden is het nodig langduriger en op meer locaties te meten” Dus: het effect van de milieuzone is niet aangetoond.
Aan de andere kant verslaat de verslaggever: “Dat de milieuzone wel degelijk werkt, blijkt volgens Eijk en Smokers onomstotelijk uit verkeerstellingen en de modelberekeningen die ze uitvoerden.” Dus: de milieuzone werkt wel.
Het kan niet allebei waar zijn, omdat het elkaar over en weer uitsluit.
En gegeven is overigens dat modelberekeningen nogal eens de plank misslaan omdat men de werkelijkheid vaak niet goed in modellen weet te vatten. Door het resultaat van deze werkwijze als “onomstotelijk” aan te duiden, is op z’n zachtst gezegd onvoorzichtig.
Meten is – mis goed uitgevoerd – veel betrouwbaarder dan modelrekenen.
Milieuzone Utrecht: minder fijnstof, maar verbetering luchtkwaliteit nog niet aangetoond
De invoering van de milieuzone Utrecht blijkt effectief voor verlaging van de uitstoot van fijnstof, maar het effect op de luchtkwaliteit is vooralsnog met metingen niet aangetoond. Het effect van de milieuzone op de uitstoot van stikstofoxiden is zeer beperkt. Dat zegt TNO.
Er is uitgebreider onderzoek is nodig op meer plaatsen in Utrecht om het effect van de milieuzone op de luchtkwaliteit in Utrecht beter vast te kunnen stellen, aldus het rapport dat TNO heeft opgesteld in opdracht van de gemeente Utrecht.
De gemeente Utrecht heeft de afgelopen jaren een pakket aan maatregelen geïmplementeerd om de luchtkwaliteit te verbeteren. Onderdeel daarvan is de uitbreiding van de bestaande milieuzone voor vrachtwagens naar een zone die ook oude dieselpersonen- en -bestelwagens weert. Sinds begin 2015 mogen de meest vervuilende dieselpersonen- en -bestelwagens de Utrechtse binnenstad niet meer in. Het gaat om ongeveer 2 procent van het wagenpark. TNO heeft voor de gemeente Utrecht onderzoek uitgevoerd naar de effectiviteit van de milieuzone voor dieselpersonen- en -bestelwagens.
Uit onderzoek naar de samenstelling van het wagenpark in de Utrechtse milieuzone blijkt duidelijk dat het aantal oude dieselpersonen- en -bestelwagens sterker is afgenomen dan de te verwachten autonome vernieuwing van het park. Dat leidt tot duidelijk lagere uitstoot van fijnstof door het verkeer. Het effect op de emissie van stikstofoxiden is veel lager.
Naast het onderzoek naar het effect van de milieuzone op de samenstelling van het wagenpark en daarmee op de verkeersemissies en luchtkwaliteit, heeft TNO ook luchtkwaliteitsmetingen uitgevoerd. Deze metingen bestaan uit concentratiemetingen van elementair koolstof (een component van fijnstof die met name door dieselvoertuigen wordt uitgestoten) in de lucht op twee locaties in Utrecht. Ondanks het feit dat na introductie van de milieuzone wel degelijk een duidelijke afname van de concentratie Elementair Koolstof (EC) is vastgesteld, valt hieruit nog geen aantoonbaar effect van de milieuzone af te leiden, aldus TNO.
“Maar de resultaten bewijzen ook niet dat de milieuzone niet effectief is. De interpretatie van luchtkwaliteitsmetingen is zeer complex, omdat de gemeten concentraties door een groot aantal factoren worden beïnvloed, zoals het weer en verkeersdrukte. Om een goed beeld te krijgen van het effect van milieuzones op de luchtkwaliteit. zou over een langere periode en op meer locaties gemeten moeten worden.”
Een vergelijking met gemeten concentraties op vergelijkbare locaties in Amsterdam en Rotterdam, waar geen milieuzone voor personen- en bestelverkeer van kracht was, laat zien dat in deze steden de EC-concentratie in veel kleinere mate is afgenomen dan in Utrecht. De waargenomen trends in Amsterdam en Rotterdam zijn niet in hetzelfde detail geanalyseerd als de metingen in Utrecht. Aannemende dat de autonome verschoning van het park, ontwikkelingen in verkeersintensiteit en de variatie in meteorologische omstandigheden in deze steden vergelijkbaar is geweest met de situatie in Utrecht, kan het verschil in de trend in EC-concentraties tussen Utrecht enerzijds en Amsterdam en Rotterdam anderzijds volgens TNO wel gezien worden als een aanwijzing dat de invoering van de milieuzone personen- en bestelverkeer in Utrecht effect heeft gehad. (Verkeersnet.nl, 19 mei 2016)
Utrecht knijpt ‘Monica’ verder af
De gemeente Utrecht knijpt het autoverkeer bij de Monicabrug nog wat meer af. Ze wil daarmee een einde maken aan gevaarlijke situaties op de kruising van de Oudenoord en de Kaatstraat en ook automobilisten die het wachten voor de verkeerslichten willen omzeilen, de pas afsnijden.
Een jaar geleden voerde de gemeente de zogeheten ‘knijp’ in om het doorgaand verkeer over de Weerdsingel te ontmoedigen en daarmee de luchtkwaliteit op die route te verbeteren.
Daarvoor zijn de verkeerslichten bij de Monicabrug, op de hoek van de Oudenoord en de Weerdsingel zo afgesteld dat er bij groen licht telkens maar vier auto’s mogen passeren. In de praktijk zijn het er vaak meer, doordat bestuurders door rood rijden of fout voorsorteren, langs de rij wachtende auto’s rijden om op het laatste moment alsnog de singel op te draaien.
Andere bestuurders zijn het wachten zo beu dat ze op de Oudenoord omdraaien en voor gevaarlijke situaties zorgen. Ook leidt de rij wachtende auto’s volgens de gemeente tot problemen op de kruising van de Oudenoord en de Kaatstraat.
Om de klachten op te lossen, heeft de gemeente de rijbaan langs het appartementencomplex Noorderlicht tot één rijstrook versmald. Het gedeelte van de Oudenoord tot de Monicabrug is voorzien van een middengeleider om het keren van automobilisten te verhinderen. Tot slot legt de gemeente in de bocht naar de Weerdsingel nog een nieuwe vluchtheuvel aan die illegaal afslaan lastiger moet maken. Door de maatregel zijn bezoekers van Wijk C en bijvoorbeeld De Bijenkorf langer onderweg.
(AD.nl, 20 mei 2016)
http://www.ad.nl/ad/nl/1039/Utrecht/article/detail/4304855/2016/05/20/Utrecht-knijpt-Monica-verder-af.dhtml
Boa kent burger niet
Er is momenteel veel aan de hand in de wereld van de buitengewoon opsporingsambtenaar (Boa) en daarmee zeker ook in die van de gemeentelijke handhaver. Een van de kwesties is het imago van de handhavers. Wat vindt de burger van de opsporingsbevoegden
De gemeentelijke handhaving is volop in ontwikkeling en veel zaken zijn nog allerminst ‘uitgekristalliseerd’. Denk hierbij aan de vragen over taken, bevoegdheden, opleiding, selectie, positie in het (lokale) veiligheidsdomein en zeker ook het al dan niet toekennen van bepaalde geweldsmiddelen. Onlangs was er de discussie over bewapening van de Boa en wat de taakverdeling tussen politie en handhavers is. Dit is direct te koppelen aan het beeld dat de burger heeft van de handhaver. Is er voldoende steun en draagvlak. Vijf gemeenten (Den Haag, Utrecht, Almere, Katwijk en Smallingerland) hebben daarom Bureau Bervoets onderzoek laten doen naar het imago van de buitengewoon opsporingsambtenaar. Het onderzoek werd gepresenteerd tijdens de Dag van de Boa.
Wat vindt het publiek vindt van de gemeentelijke handhavers, wat zijn de ervaringen van het publiek zijn met deze specifieke beroepsgroep en hoe is het contact tussen burgers en handhavers op straat. In het onderzoek is gekeken naar het beeld van burgers over de zichtbaarheid van de handhavers; de bereikbaarheid van de handhavers; wijze van optreden door de handhavers (o.a. houding t.o.v. burger; professionaliteit); de bijdrage van handhavers aan een leefbare en veilige gemeente alsmede aan het uiterlijk van een handhaver (bv. representatief voorkomen).
Neutrale houding
De meeste burgers blijken een neutrale houding te hebben ten opzichte van de handhavers, waar de Boa zelf vaak denkt dat de burger een lage dunk van hen heeft. Dat laatste komt vooral voort uit ervaringen die de ambtenaar opvangt uit (social) media en niet direct uit eigen ervaring tijdens de werkzaamheden. Het komt naar voren dat burgers die ervaring hebben met handhavers overwegend positief zijn waar de handhaver vaak de negatieve ervaring lijkt te onthouden. Het kernprobleem is wellicht: in het algemeen tonen burgers zich wat mild over de handhavers, maar als zij zelf onderwerp worden van handhaving, wordt het ‘een ander verhaal’. Dan ontstaan soms de moeizame contacten.
Dienstverlenend versus regeltoepassend
Boa’s lijken een dienstverlenende rol te prefereren boven een regeltoepassende. Zij willen namelijk niet als ‘star’ of ‘autoritair’ overkomen, of voorkomen dat dit imago aan hen gaat kleven. Voor dienstverlenend straatoptreden is in de praktijk veel ervaring nodig, waaronder de kunst om handig om te kunnen gaan met de discretionaire ruimte. Denk daarbij aan het bijna ambachtelijk hanteren van meerdere strategieën om het gedrag van burgers te beïnvloeden, waarvan het inzetten van wettelijke bevoegdheden (o.a. bekeuren) slechts één van de opties is. Bij bijvoorbeeld parkeercontrole en bij (informele) bonnenquota kan nauwelijks worden geput uit deze discretionaire ruimte. Het daadwerkelijk toepassen van de dienstverlenende stijl lukt ook niet altijd en overal, omdat een deel van het publiek dat het de handhavers erg moeilijk maakt en op straat soms zelfs behoorlijk tegenwerkt, verbaal en soms zelfs fysiek geweld gebruikt tegen handhavers. Het is immers zo dat burgers, ongeacht hun achtergrond, zich vandaag de dag maar moeilijk laten aanspreken op hun gedrag.
Voorlichting splitsen
Uit dit onderzoek blijkt echter dat de burger (het publiek) erg moet wennen aan de gemeentelijke handhaver. Hoewel burgers aangeven dat ze de aanwezigheid en zichtbaarheid van de handhaver belangrijk vinden, is het voor de meesten van hen bij lange na niet duidelijk wie deze functionaris is, en wat deze doet aan de veelvoorkomende ergernissen van diezelfde burger. Dat kan de burger echter onmogelijk kwalijk worden genomen. Het lijkt er bovendien op dat de opkomst van de gemeentelijke handhavers zich buiten het blikveld van de gemiddelde burger heeft voorgedaan en vooral binnen politiek-bestuurlijk-ambtelijke kringen zichtbaar was. Daar ligt een (voorlichtings)taak voor de overheid. Uitgangspunten hierbij zouden moeten zijn: wat is de gemeentelijke handhaver, wat doet deze en wat mag deze? Een aantal gemeenten (niet alleen de deelnemende gemeenten in het onderzoek) heeft daarmee al ervaring opgedaan en het zou goed zijn om van elkaar te leren wat de meest effectieve inhoud en vorm is van een dergelijke campagne. Beter en waarschijnlijk effectiever voor het imago is het om de voorlichtingscampagne specifiek te richten op opiniemakers (journalisten, veiligheidsexperts) en een apart traject voor gemeenteraadsleden.
Geweldsanalyse
Ten slotte is nadere analyse nodig van het verbale en fysieke geweld tegen de gemeentelijke handhavers. Daarmee kan worden geleerd wat er nodig is (gericht op zowel de professionals als het publiek) om geweld via gevaarsbeheersing tegen te gaan en er goed mee om te gaan als het dan toch aan de orde is. Ook dit als onderdeel van correct, professioneel straatoptreden dat rechtstreeks van invloed is op het imago van handhavers. (Gemeente.nu, 23 mei 2016)
http://www.gemeente.nu/Veiligheid/Nieuws-in-Veiligheid/2016/5/Boa-kent-burger-niet-2807057W/
Nogal wat mensen in Utrecht zien BOA’s als bangelijk, niet toegerust om grensstellend op te treden.
Praten met lastpakken gebeurt wel, maar dat is niet vanzelfsprekend grensstellend optreden (zoals zij zelf vaak kunnen zien als ze na het weglopen omkijken).
Japanse keizerlijke onderscheiding voor Van Zanen
Burgemeester Jan van Zanen van Utrecht ontvangt vrijdag een hoge Japanse keizerlijke onderscheiding. Dat gebeurt tijdens een speciale ceremonie op de ambassade van Japan in Den Haag.
Van Zanen wordt onderscheiden in de Orde van de Rijzende Zon. De burgemeester krijgt de onderscheiding ,,ter erkenning van zijn uitzonderlijke bijdrage aan het versterken van de economische banden en het bevorderen van wederzijds begrip tussen Japan en Nederland”, aldus de ambassade.
De Japanse ambassadeur Hiroshi Inomata zal hem de versierselen – Gouden Stralen met Cravatte en bijbehorend rozet – opspelden. (Gemeente.nu, 24 mrei 2016)
Naast de 30 nevenfuncties schoten er nog 74 seconden over voor het versterken van de economische banden en het bevorderen van wederzijds begrip. Jammer dat in Utrecht niemand hier iets van bespeurd heeft. Moet de burgemeester wel tijd aan deze onzin besteden? Het echt oplossen van criminaliteits- en veiligheidsproblemen vraagt meer inzet.
Bekendmaking ontwerpbesluit hogere waarden Wet geluidhinder ten behoeve van het bestemmingsplan Amsterdamsestraatweg
Aanvulling op de bekendmaking van 18 mei 2015 over het ontwerpbestemmingsplan Amsterdamsestraatweg.
Met het ontwerpbestemmingsplan ligt vanaf 20 mei 2016 ook het ontwerpbesluit hogere waarde BP Amsterdamsestraatweg gedurende zes weken ter inzage.
Doel van het besluit
De geluidsbelasting door wegverkeer is hoger dan de ‘voorkeursgrenswaarde’. Om transformatie naar wonen mogelijk te maken, overwegen burgemeester en wethouders hogere waarden als bedoeld in het Besluit geluidhinder vast te stellen.
(Staatscourant, Jaargang 2016 Nr. 26803 Gepubliceerd op 23 mei 2016 09:00)
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stcrt-2016-26803.html
Te veel herrie om er te kunnen wonen. Daarop de juridische grens maar optrekken zodat mensen er toch juridisch-rustig kunnen wonen. Fijne mensen daar op het stadhuis.
Onderzoek – Lokale overheden blijven profvoetbal massaal steunen. Een spits van belastinggeld
In de afgelopen vijf jaar reserveerden lagere overheden 230 miljoen aan steun voor voetbalclubs in de ere- en eerste divisie. Gemeenten overtreden daarmee op grote schaal Europese staatssteunregels. De pakkans is klein.
Op 16 mei 2010 speelt Willem II in de nacompetitie tegen Go Ahead Eagles. Inzet: een plek in de eredivisie voor volgend seizoen. De Eagles uit Deventer hadden de eerste wedstrijd met 1-0 gewonnen. In de return staat de club uit Tilburg met 1-0 voor. Het wordt verlenging. Willem II scoort nog twee keer en wint de wedstrijd. Geen promotie voor Go Ahead Eagles. Willem II blijft in de eredivisie.
Een dag later klopt Willem II aan bij de gemeente. De club heeft meer geld uitgegeven dan er binnenkwam. De gemeente Tilburg had een maand eerder de huur voor het stadion verlaagd. Nu wil Willem II ook de ‘te veel betaalde huur’ van de afgelopen jaren terug. ‘Als er binnen twee weken geen geld komt, kunnen we salarissen en belastingen niet meer betalen’, zegt de clubmanager dreigend op nu.nl.
Thuis in Hoorn leest gepensioneerd vws-ambtenaar Loek Jorritsma het nieuwsbericht, en zegt tegen zichzelf: ‘Nou kunnen jullie allemaal de kolere krijgen!’ Hij klapt zijn laptop open en begint een reeks boze brieven te tikken aan de Europese Commissie. Willem II is het zoveelste voorbeeld van een voetbalclub die er een financiële puinhoop van maakt, en vervolgens gered wordt door de gemeente. Aan die ongeoorloofde staatssteun wil Jorritsma nu eindelijk eens een eind maken.
Bijna alle gemeenten met een betaald-voetbalclub hebben de afgelopen vijf jaar steun gegeven aan het profvoetbal, blijkt uit onderzoek van Investico. Via leningen, garantstellingen, huurverlagingen, grond-, vastgoed- en aandelentransacties werd tussen 2011 en nu in totaal voor zo’n 230 miljoen euro steun gegeven.
Vijf jaar geleden deden we hetzelfde onderzoek, toen over een langere periode. Destijds bleken gemeenten tussen 1996 en 2010 voor 610 miljoen euro betaald-voetbalclubs te hebben gesteund, gemiddeld zo’n 203 miljoen euro in de vijf jaar. De inspanningen van Loek Jorritsma en de bemoeienis van de Europese Commissie lijken dus geen effect te hebben.
(…………….)
Utrecht leerde een dure les met de redding van de plaatselijke FC. Een ingewikkelde deal waarbij de stad geld leende aan een bouwbedrijf, dat daarmee het stadion van FC Utrecht kon kopen, eindigde in een strop van ruim twintig miljoen voor de gemeente, toen het betreffende bouwbedrijf failliet ging. Sindsdien gaat er geen gemeentegeld meer naar FC Utrecht.
(………..)
Top-5
(………..)
FC Utrecht − 21,5 miljoen
In 2003 dreigde FC Utrecht failliet te gaan, terwijl het nieuwe stadion nog maar half afgebouwd was. De gemeente dacht de FC op een slimme manier te helpen. Geen geld naar de club, maar een lening van 25 miljoen euro aan bouwbedrijf Midreth waarmee het bedrijf het stadion kon afbouwen, overnemen van FC Utrecht en terugverhuren aan de club. In 2011 ging Midreth failliet, Utrecht had in 2015 nog een vordering op Midreth van ruim 27 miljoen. Die kon de stad voor 6 miljoen verkopen aan de Rabobank. De rest van het geld, 21,5 miljoen euro, is weg.
(De Groene Amsterdammer, 19 mei 2016)
http://www.groene.nl/artikel/een-spits-van-belastinggeld
Met andermans geld kan een wethouder goed de toffe peer uithangen
Twijfels over jurist Van Zanen
Jurist bekijkt aankoop sekspanden Utrecht
De Utrechtse gemeenteraad wil weten of de voorgestelde aankoop van negen sekspanden in de Hardebollenstraat rechtmatig is.
Ook wil de raad weten of de gemeente mogelijk beticht kan worden van onbehoorlijk bestuur. De raad heeft dinsdag opdracht gegeven aan een juridisch adviesbureau om daar een oordeel over te geven.
Tien dagen geleden maakte burgemeester Jan van Zanen bekend dat de gemeente de negen sekspanden met in totaal zeventien werkruimtes voor 5,8 miljoen euro wil opkopen. Daarmee zette de gemeente Freya, het seksbedrijf van een ex-prostituee, buitenspel. Freya vroeg al jaren om een exploitatievergunning voor de Hardebollenstraat.
(Gemeente.nu, 25 mei 2016)
Correctie: Gemeentebestuur is trots. Bevolking zal t.z.t. in velerlei opzicht de rekening van de trots betalen. Het bestuur is dan naar elders vertrokken; loopbaanstap.
Gemeente trots als pauw op voorjaarsnota: Utrecht groeit
Onder het motto ‘Utrecht groeit’ presenteerde wethouder Kreijkamp afgelopen week vol trots de voorjaarsnota. De economie trekt aan en Utrecht is nu de snelstgroeiende stad van Nederland maakte hij bekend. Dit biedt de mogelijkheid om 90 miljoen te investeren om de stad gezond te laten doorgroeien.
Zo is de benodigde 9 miljoen voor het herstel van het laatste stukje stadsbuitengracht nu beschikbaar, waardoor er, zo stelt men, al in 2020 een rondje om de stad kan varen.
Ook TivoliVredenburg, lang beschouwd als een molensteen om de nek van de gemeentelijke begroting, krijgt als het aan het College ligt, de door de commissie-Gehrels gevraagde huurverlaging van 1,9 miljoen plus enkele tonnen voor een zakelijk directeur en het binnenhalen van grote artiesten. En dit alles zonder gevolgen voor de kleinere culturele instellingen of andere begrotingsposten.
Hoe kan dat? “Utrecht groeit, door en voor de groei komt er ook extra geld beschikbaar”, aldus de gemeente.
Toch is er ook kritiek. “Wc’s in parken, een internationale school en het imago van onze stad verdienen aandacht maar het zijn niet de dingen waar de meeste Utrechters wakker van liggen. Woningnood, werk en toegankelijke zorg zijn onderwerpen die mensen wél bezighouden”, stelt de PvdA.
Volgens Stadsbelang Utrecht stevent de stad met deze begroting regelrecht af op een faillissement.
(Stdasblad, 24 mei 2016)
http://stadsbladutrecht.nl/nieuws/gemeente-trots-als-pauw-op-voorjaarsnota-utrecht-groeit-1.6044845
Stadsbelang heeft het gelijk aan zijn zijde.
Ouderenjournaal is buikspreekpop van B&W
Utrecht investeert nóg meer in groen in stad
Utrecht is een compacte, levendige stad met prachtige oude én nieuwe parken en plantsoenen.
Nu de stad snel groeit, neemt de vraag naar groene plekken voor recreatie, natuur en ontmoeting toe. Ook in 2016 investeert de gemeente Utrecht in groen in en om de stad vanuit het meerjarengroenprogramma.
Zo draagt de gemeente onder meer bij aan meer recreatie en natuur in de Parkzone Amsterdam-Rijnkanaal. Groengebieden om de stad worden via groenblauwe verbindingen voor fietsers en wandelaars beter en sneller bereikbaar.
Genieten
Mensen willen genieten van mooie parken en groengebieden. Op mooie dagen is het een en al levendigheid in de Utrechtse parken. Net buiten de stad liggen grote groen- en recreatiegebieden zoals Haarzuilens of het Noorderpark.
Om bezoekers meer mogelijkheden te bieden, werkt Utrecht aan een robuust netwerk van parken en groenblauwe recreatieve en ecologische verbindingen in en om de stad. In 2016 werkt de gemeente verder aan dit netwerk met onder andere het ontwikkelen van de parkzone langs het Amsterdam-Rijnkanaal en de vergroening van de binnenstedelijke Vechtoevers.
Samen met bewoners gaat de gemeente aan de slag met het verbeteren van het Niftarlakeplantsoen in Zuilen en het Amaliapark in Parkwijk. ‘We investeren in 2016 in combinatie met bijdragen uit andere projecten, programma’s en (externe) subsidies in totaal circa 3,5 miljoen euro in stedelijk groen’.
Gezond
“Met dit groenprogramma werken we met bewoners ook dit jaar aan een groener en mooier Utrecht”, aldus wethouder Kees Geldof. “De projecten bieden ruimte aan natuur, recreatie, sport en spel en ontmoeten. Groen rondom de stad wordt sneller bereikbaar. Groen in de stad is in een compacte stad als de onze zeer belangrijk voor gezond stedelijk leven.”
Van Sjanghaipark tot Amelisweerd
Sinds de start van het groenprogramma in 2007 is al veel gerealiseerd. Voorbeelden van in 2015 afgeronde projecten zijn de herinrichting van het Sjanghaipark, het Baden Powellpark en de oplevering van het Bomenplan Wilhelminapark, een buurtmoestuin en een landschapskunstwerk in het Máximapark.
Bij deze projecten is nauw samengewerkt met bewoners. Op de landgoederen Oud en Nieuw Amelisweerd en Rhijnauwen zijn diverse historische bomenlanen hersteld en is de tuin van Oud Amelisweerd gerenoveerd. “Met deze projecten geven we deze oude landgoederen hun allure terug”.
Bron: gemeente Utrecht.
Ouderenjournaal, 25 mei 2016)
http://www.ouderenjournaal.nl/home/utrecht-investeert-nog-meer-groen-stad/
Dat de werkelijkheid sterk afwijkt van wat de B&W’s propagandisten voor-schrijven is door de journalisten van het Ouderenjournaal niet opgemerkt.
Utrecht neemt omstreden vervoersplan aan
Het omstreden vervoersplan van GroenLinks wethouder Lot van Hooijdonk is woensdagavond door een grote meerderheid van de gemeenteraad aangenomen. Alleen oppositiepartijen het CDA en Stadsbelang Utrecht stemden tegen.
Het plan dat een blauwdruk is voor alle verkeerskundige ontwikkelingen in de stad in de komende jaren, zorgt er voor dat autoverkeer zoveel mogelijk over de ring Utrecht moet gaan rijden en zo kort mogelijk door de stad. In de stad krijgen voetganger, fietser en openbaar vervoer ruim baan.
Van Hooijdonk is blij dat het plan is aangenomen. ,,De groei van de stad vraagt om een nieuw evenwicht”, zei ze in de raadsvergadering vanavond. ,,Dit verkeersplan zoekt naar een balans tussen economie en concurrentiepositie, en leefbaarheid, gezondheid en sociale interactie.”
Tijdens de raadsbehandeling over het plan kwamen ook vragen van GroenLinks-raadslid Thijs Weistra aan de orde. Hij vroeg aandacht voor scooteroverlast in Utrecht en stipte de maatregelen die Amsterdam daartegen heeft genomen aan als voorbeeld.
Die gemeente sloot met onder meer de Bovag een convenant en kwam tot een milieuzone voor scooters. Utrecht gaat nu met de brancheorganisatie om tafel om dat idee ook voor de eigen gemeente te bespreken. (AD.nl, 26 mei 2016)
http://www.ad.nl/ad/nl/1039/Utrecht/article/detail/4308606/2016/05/26/Utrecht-neemt-omstreden-vervoersplan-aan.dhtml
DOSSIER VOLKSVERTEGENWOORDIGING
Agenda Raadsinformatiebijeenkomst – 2 juni 2016
1 Kennismakingsbijeenkomst directeur GGDrU
2 Pilot Wijkverpleging samen met Achmea
3 Uitvoeringsplan Stedelijke Agenda Ouderen
4 Amendement 62 extra inzet op schuldhulpverlening
5 Werkbezoek Veiligheid/Jeugdoverlast, alleen voor raadsleden
6 Werkbezoek Werk en Inkomen/ UWV, alleen voor raadsleden
Zie ook: https://www.utrecht.nl/gemeenteraad/donderdag-raadsdag/programma-donderdag-raadsdag/
Agenda Raadsinformatiebijeenkomst – 9 juni 2016
1 Raadsbrief Culturele voorziening Leidsche Rijn Centrum
Raadsbrieven
25-5-2016 Skaeve Huse tijdelijke studentenhuisvesting.
25-5-2016 Actieplan Jeugdwerkloosheid 2015 – 2016
24-5-2016 Inzicht in bezoekersstromen bij onderbouwing Mobiliteitsplan Slimme Routes, Slim Regelen, Slim Bestemmen (toezegging)
http://ibabsonline.eu/Lijst.aspx?site=utrecht&ListId=41b35454-6329-4f11-b803-d7e5a6141085&ReportId=
Commissiebrieven M&S
27-5-2016 Rapport adviescommissie Cultuurnota
27-5-2016 City Deal Health Hub
23-5-2016 Informatiebrief inzake onderzoek toekomstscenario’s tippelzone De Baan
http://ibabsonline.eu/Lijst.aspx?site=Utrecht&ListId=acba3a09-61fc-49e9-b220-ddbc8a16f6cd&ReportId=
Commissiebrieven S&R
27-5-2016 Gedeeltelijk opheffen geheimhouding stukken DOMunder.
27-5-2016 City Deal Health Hub
25-5-2016 Brief Evaluatie proces prestatieafspraken 2016
25-5-2016 Brief beantwoording rondvraag 21 april 2016
24-5-2016 Beantwoording toezegging tijdelijke fietsenstalling Cambridgelaan
24-5-2016 Meerjaren Groenprogramma 2016-2019
http://ibabsonline.eu/Lijst.aspx?site=Utrecht&ListId=6ff806d4-66e9-45ea-95ac-9e23cdfe7c25&ReportId=