Nieuwsch en ander Nieuwsch 5 februari 2016
sinds 19 december 2003
Inhoud
– DOSSIER BOMENLEED
o Bomen kappen
o Kappen met kappen
o Privatisering openbaar groen ???
o Pretpark Kromme Rijn (vervolg)
– DOSSIER TOUR DE FRANCE
o Tour de France in Utrecht: financieel debacle
– Stadsverwarming uit afvalwarmte gaat tot de geschiedenis behoren
– Verworpen amendement Klimaatneutrale gemeentelijke organisatie
– De Amsterdamsestraatweg en het verloederingsbeleid
– Senioren fors beperkt in keuze huurwoning
– Zorgen om zwervende kinderen in Utrecht
– Richtlijnen bijzondere bijstand gemeente Utrecht 2016
– Ambtelijke fusies zijn onzin!!
– Hoe de overvloed aan festivals het festival zelf om zeep helpt
– Aangevraagde evenementenvergunningen
– Asbest-registratie maar in helft gemeenten
– Agenda Subcommissie Controle en Financien – 8 februari 2016
– Agenda Commissie Mens en Samenleving – 9 februari 2016
– Agenda Gemeenteraad – 11 februari 2016
– Raadsbrieven
– Commissiebrieven M&S
– Commissiebrieven S&R
– Nog niet geagendeerde raadsvoorstellen
DOSSIER BOMENLEED
Bomen kappen
Alenveltpark 209 te Vleuten, HZ_WABO-16-02950
Het kappen van 2 bomen (Gemeenteblad, Jaargang 2016 Nr. 13076. Gepubliceerd op 4 februari 2016 09:00)
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2016-13076.html
Jacob Catsstraat 15 te Utrecht, HZ_WABO-16-02974
Het kappen van een boom. (Gemeenteblad, Jaargang 2016 Nr. 13088. Gepubliceerd op 4 februari 2016 09:00)
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2016-13088.html
Komeetstraat naast 72 en
Ina Boudier-Bakkerstraat naast 133 te Utrecht, HZ_WABO-16-03049
Het kappen van 5 bomen
(Gemeenteblad, Jaargang 2016 Nr. 13344. Gepubliceerd op 5 februari 2016 09:00)
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2016-13344.html
Twee verschillende locaties, gescheiden door spoorlijn, op één hoop gegooid. Weinig zorgvuldig. Twee dakkapellen uit twee verschillende straten worden ook apart behandeld. Waarom niet alles van een week op één hoop gooien? Dan verveelt de Utrechter zich niet.
Molenwerfsteeg 3 te Utrecht, HZ_WABO-16-03048
Het kappen van 5 bomen
(Gemeenteblad, Jaargang 2016 Nr. 13314. Gepubliceerd op 5 februari 2016 09:00)
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2016-13314.html
Smalle Themaat 22 te Vleuten, HZ_WABO-16-03119
Het kappen van zeven bomen
(Gemeenteblad, Jaargang 2016 Nr. 13337. Gepubliceerd op 5 februari 2016 09:00)
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2016-13337.html
Kappen met kappen
De gemiddelde leeftijd van bomen neemt in de gemeente Utrecht voortdurend af. In enkele jaren was die afgenomen van 32 naar 27 jaar.
Wat heeft de gemeente tegen ouwe bomen? Vaak staan ze in de weg. Op het Smakkelaarsveld hebben vrijwel alle ouwe bomen plaats moeten maken voor een tijdelijke fietsstalling. De bomen langs het Cremerpark moeten er aan geloven omdat Eneco de leiding van de stadsverwarming wil vervangen (nog net even voordat we van de stadsverwarming afstappen).
Langs de Kinglaan – Weg der VN moesten 144 ouwe bomen verdwijnen vanwege de fly-over. Op landgoed De Haar moeten 744 bomen (waaronder 91 monumentale) gekapt worden voor uitbreiding van de golfbaan. Het kappen van bomen wordt sterk in de hand gewerkt door een intensivering van het stedelijk grondgebruik. Asfalt, beton, glad gemaaide grasvelden rukken op, dus voor bomen blijft steeds minder over.
Om de bevolking uit te leggen dat het helemaal niet erg is om bomen te kappen terwijl ze nog heel lang mee zouden kunnen wordt de laatste tijd het argument gebruikt dat bomen vooral CO2 opslaan tijdens de groei en dat je dus de meeste CO2 kunt opslaan door bomen zodra ze wat groter zijn te vervangen door kleine sprietjes. Dat blijkt niet waar te zijn.
Ook ouwe bomen groeien. Daarbij komt dat grote volwassen bomen een enorm oppervlak hebben (inclusief bladeren) om CO2 op te nemen. Het argument van de CO2 opslag pleit dus juist tegen het kappen van ouwe bomen. Hoe meer ouwe bomen, hoe meer CO2 opslag.
Behalve het toenemend stedelijk ruimtegebruik is een reden voor het kappen: kostenbesparing. Oudere bomen kosten meer qua onderhoud. Jonge sprietjes daar heb je jarenlang geen omkijken naar, ouwe bomen daar moeten vaak hoogwerkers aan te pas komen. Als dat ouwe hout dan bovendien flink wat opbrengt (biomassa installaties met veel CO2 uitstoot!) is de keus door Stadswerken snel gemaakt. De afgelopen jaren werd elke aanvraag voor een kapvergunning door de gemeente Utrecht gehonoreerd. Soms mochten er zelfs meer bomen gekapt worden dan waarvoor de kapvergunning werd gevraagd. Verreweg de meeste aanvragen kwamen overigens van de gemeente zelf.
Voor het kappen van een boom heb je een vergunning nodig. Maar dat werkt ongeveer zoals bij de steigervergunning. Als je daarvoor belt, krijg je te horen: begin maar vast, de factuur voor de leges krijg je wel als je klaar bent. De vergunningverlening voor het kappen van bomen blijkt in de praktijk een formaliteit. Een formaliteit die de gemeente veel geld (leges) en werk oplevert. De aanvraag wordt nooit geweigerd, ook niet als de aanvraag in alle opzichten in strijd is met de weigeringsgronden in de APV (art. 88).
Voor de uitbreiding van de golfbaan De Haar werd een kapvergunning gevraagd voor 744 bomen. De aanvraag was voorzien van een lyrische beschrijving van het “zeldzaam gaaf bewaard voorbeeld van een aanleg in landschapsstijl” in 1896 van de beroemde Hendrik Copijn. De aanvrager (de golfclub) had er heel eerlijk een boekje bijgedaan waarin uitvoerig de bomendiversiteit werd beschreven met vermelding van alle soorten vogels, zoogdieren, reptielen, vleermuizen (12 soorten). Zo van: ‘we wilden het eigenlijk zelf niet, maar van de gemeente mocht het’. Het mocht niet baten, de kapvergunning werd verleend.
Hoewel de APV dat voorschrijft hadden de vergunningverleners nagelaten de bomen te beoordelen (natuurwaarde, ecologische waarde, cultuurhistorische waarde, milieuwaarde). Logisch, want als ze dat wél gedaan hadden hadden ze de aanvraag moeten weigeren en de politiek had in meerderheid besloten dat die 744 bomen er aan moesten om de golfbaan uit te breiden. In de motivering van het besluit wordt nu volstaan met wat argumenten waarvan de logica niet voor iedereen vanzelf spreekt. Ik zal een paar voorbeelden geven.
Dat er 91 monumentale bomen gekapt worden is niet zo erg want in totaal gaan er 744 bomen om. Het verlies van monumentale bomen zal worden gecompenseerd door de aanplant van nieuwe bomen (kennelijk maakt het voor het monumentale karakter niet uit of die bomen nu oud zijn of jong). De conditie van die 744 bomen varieert van slecht tot goed. Een vermindering van de milieuwaarde betekent niet dat die verdwijnt. “De locatie ligt echter in het buitengebied van de stad Utrecht, daarbij rekening houdend en de hoeveelheid groen wat er na de kap resteer en opnieuw wordt geplant”. Wij hebben dus besloten de vergunning te verlenen.
Robert Giesberts stelde ooit voor, in de korte periode dat hij wethouder was voor GroenLinks, de kapverordening gewoon af te schaffen zodat je voor het kappen van een boom geen vergunning nodig had. Daar kwam de bevolking tegen in opstand, zodat dat niet doorging. Sindsdien wordt de kapvergunning min of meer automatisch verleend met een zwamverhaal erbij. Voor wie daar wat aan wil doen zit er maar één ding op: hou het stemgedrag bij van je favoriete partij en wees zo flink om daarbij weg te lopen als die kiest voor asfalt, beton en gladgeschoren golfvelden in plaats van voor bomen. (Nieuws030.nl, 3 februari 2016)
http://www.nieuws030.nl/columns/van-oosten-kappen-met-kappen/
Privatisering openbaar groen ???
Nieuwe aanvraag omgevingsvergunning, het afwijken van de bestemming ten behoeve van het gebruik van een gedeelte van het openbaar groen als tuin, Mr. J.M.M. Hamersplantsoen 4 te Utrecht, HZ_WABO-16-03205
Het afwijken van de bestemming ten behoeve van het gebruik van een gedeelte van het openbaar groen als tuin
(Gemeenteblad, Jaargang 2016 Nr. 1334. Gepubliceerd op 5 februari 2016 09:00)
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2016-13341.html
Hoe wordt eigendomsovergang door verjaring gestuit ??
Pretpark Kromme Rijn (vervolg)
HDSR – watervergunning voor het varen op de Kromme Rijn – Kromme Rijn Utrecht (code 787552)
Het waterschap heeft een vergunning verleend voor het varen op de Kromme Rijn. Op de locatie Kromme Rijn in de gemeente Utrecht. Dit besluit is verzonden op 1 februari 2016.
Ter inzage
U kunt de vergunning en de bijbehorende stukken inzien van 2 februari 2016 tot en met 15 maart 2016 bij het waterschap, Poldermolen 2 in Houten op afspraak. Openingstijden: elke werkdag van 9.00 – 17.00 uur. (Waterschapsblad, Jaargang 2016 Nr. 761. Gepubliceerd op 1 februari 2016 09:00)
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/wsb-2016-761.html
en idem
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/wsb-2016-837.html
DOSSIER TOUR DE FRANCE
Tour de France in Utrecht: financieel debacle
Volgzame gemeenteraad hartstikke blij met 60 miljoen virtueel geld en – volgzaam – wil nog wel eens.
Maarsseveen – Hoe steel je 6 miljoen ?
Rob komt wel vaker een kop koffie bij me drinken. Meestal belt hij tevoren op, want ik ben niet altijd op kantoor. Eind vorige week kwam hij op de bonnefooi. Ineens stond hij er. Ik zag dat er iets aan de hand was. Snel daarna wist ik het zeker. Hij wilde geen koffie en ging met zijn jas aan tegenover me zitten.
‘Jij maakt je nergens druk over hè, klinkt het verwijtend, ‘bij jou glijdt de wereldproblematiek zo van je schouders’
Ik kijk Rob aan en besluit niet te reageren.
Ik vraag me af hoe jij de krant leest’, gaat hij verder, ‘lees je überhaupt de krant, kijk je wel naar het nieuws?’
‘Waar wil je heen, Rob?’, vraag ik tenslotte, ‘wat is er aan de hand?’
‘Heb jij niet de pest in als je ziet hoe gemakkelijk de overheid met gemeenschapsgeld omgaat. Neem zo’n schikking met die fraudeurs van parkmanagement Papendorp. Die sjoemelen even ruim 5 ton weg uit het Ondernemersfonds en na lang soebatten wordt een schikking getroffen voor een schijntje van dat bedrag’
‘Wat wil je dat ik zeg, Rob. We gaan het toch niet weer over dat Ondernemersfonds hebben, hè?’
‘Ja, ja, ik weet al wat je gaat zeggen. Je weet er te weinig van en bottom line ga je ervan uit dat iedereen altijd vanuit eigen belang handelt’.
‘Inderdaad’, antwoord ik, ‘en daarbij spelen allerlei drijfveren die je toch niet kunt achterhalen of waar betrokkenen glashard over liegen of die ze zelf niet bewust kennen. Van wat ik van jou heb gehoord, begrijp ik dat het Ondernemersfonds en veel van die verenigingen op industrieterreinen wespennesten zijn. Ik wil daar inderdaad niets mee te maken hebben’
‘Maar hoe de gemeente Utrecht, via dat Ondernemersfonds, ruim 6 miljoen steelt voor de Tour de France, dat vind je wel interessant?’
Ik ben altijd bereid te luisteren’, zeg ik met een voorzichtige glimlach.
‘We betalen als ondernemers 10% extra over niet-woningen. Dat extraatje gaat naar die pot van het Ondernemersfonds. Daar zat ongeveer 11 miljoen euro per jaar in. Daar mogen de onbezoldigde bestuurders 10 procent van gebruiken voor onkostenvergoedingen, recepties en dergelijke. De rest moet worden besteed aan activiteiten voor ondernemers. Daarvan ging dus 5 ton naar dat parkmanagement’.
‘Ja, en ruim 6 miljoen euro naar de Tour de France. Dat heb je me al eens verteld’
‘Maar de pest is dat meerdere verenigingen tegen die bijdrage hebben gestemd, voor zover het ze al was gevraagd. Geen enkele weldenkende ondernemer had er fiducie in dat die Tour ze iets zou gaan opleveren. Maar niet-ondernemers, loonslaven dus die zelf geen enkel financieel risico nemen, berekenden dat het 34 miljoen gaat opleveren. Niet dus’.
‘Ik las laatst dat het een grote economische impact heeft gehad’, val ik Rob in de rede, ‘en dat er wereldwijd veel publiciteit is geweest, tezamen voor een waarde van 60 miljoen euro’.
‘Jongen, ben je nou zo naïef? Dat is luchtfietserij. Van dat soort geld kun je de bakker niet betalen hoor. Je moet het hebben over de harde pecunia, zoals die 6 miljoen euro die van de Utrechtse ondernemers is gejat. Dat hele Tourgrapje kostte 15 miljoen, waarvan dus 40 procent uit het Ondernemersfonds kwam. Uiteindelijk blijkt dat de gemeente 3 ton te kort is gekomen op de Tourbegroting. Nou die hadden ze er nog wel even bij kunnen stelen’.
‘Ok, ik begrijp het. En dat is waarschijnlijk de reden dat jij hier zo recalcitrant met je jas aanzit en geen koffie wilt’.
‘Nuah, het is dat. Maar vooral het gemak en het gekonkel van dat Ondernemersfonds. Daar zitten een stel idioten die maar wat doen. En er omheen zitten nog grotere idioten die elkaar het licht in de ogen niet gunnen en een stel ratten en roofridders die er alleen maar op uit zijn zichzelf zoveel mogelijk toe te eigenen’.
‘Weet je, Rob, doe nou gewoon zoals ik. Laat het van je afglijden. Het is heel ongezond je zo druk te maken, helemaal als je er toch weinig of niets aan kunt doen. Doe je jas uit, dan krijg je van mij een lekkere bak koffie en dan gaan we het over leuke dingen hebben’.
(Nieuws030, 26 januari 2016)
http://www.nieuws030.nl/columns/maarsseveen-hoe-steel-je-6-miljoen/
Stadsverwarming uit afvalwarmte gaat tot de geschiedenis behoren
Utrechter strijdt tegen hoge kosten afsluiten stadsverwarming
Bart van den Heuvel uit Leidsche Rijn stapt naar de rechter om Eneco te dwingen om hem tegen geringe kosten af te sluiten van de stadsverwarming. Het energiebedrijf vraagt daar nu 3500 euro voor, maar dat vindt Van den Heuvel absurd hoog.
De inwoner van Leidsche Rijn heeft een klimaatneutraal huis, dankzij onder meer zonnepanelen. Hij moet nu betalen voor stadsverwarming, terwijl hij het systeem niet gebruikt. Hij wil daarom dat de stadsverwarming zo snel mogelijk wordt afgesloten.
Van den Heuvel weigert de 3500 euro te betalen. Volgens hem is het een koud kunstje om de leiding af te toppen. De inwoner van Leidsche Rijn stapte al naar de geschillencommissie Energie om de rekening aan te laten passen, maar daar kreeg hij ongelijk.
Volgens Van den Heuvel was de motivatie van de geschillencommissie slecht en daarom stapt hij nu naar de kantonrechter. Hij zegt dat meerdere mensen van stadsverwarming af willen en met smart wachten op een uitspraak.
Eneco blijft bij het standpunt dat het bedrag terecht is. Aan RTV Utrecht laat het bedrijf weten dat de weg sowieso moet worden opengebroken om de stadsverwarming af te sluiten.
(RTV Utrecht, 29 januari 2016)
Eneco stuurt op bestendiging van de afhankelijkheid van centrale voorzieningen, terwijl de techniek meer en meer individuele oplossingen mogelijk maakt. Het gemeentebestuur faciliteert Eneco daarin.
Verworpen amendement Klimaatneutrale gemeentelijke organisatie
Onderwerp A 01 Klimaatneutrale gemeentelijke organisatie
Datum 14-1-2016
Portefeuillehouder Lot van Hooijdonk
Status Amendement verworpen
Indiener(s) Esch, E.M. van (Eva) (Partij voor de Dieren)
Bijlage(s) amendement 01
De Amsterdamsestraatweg en het verloederingsbeleid
In arren moede heeft burgemeester Van Zanen aangekondigd een collectief sluitingsuur op te leggen aan alle winkels. horeca en dienstverlenende bedrijven aan de Amsterdamsestraatweg tussen het spoor en de Acacialaan. Een noodsprong omdat de burgemeester niet weet wat hij anders nog zou moeten doen om aan de overlast en onveiligheid een eind te maken. De details krijgen we nog te horen, daar schijnt de burgemeester nog over te willen praten met de betrokken ondernemers en de bewoners.
Met het opleggen van een sluitingsuur wordt de schuld van de overlast bij de ondernemer gelegd. De redenering is: zijn zaak trekt volk aan dat voor overlast zorgt en daarom mag hij ’s avonds niet of minder lang open blijven. De ondernemer loopt daardoor omzet mis. Dat zal hem wel leren, is de gedachte, om ervoor te zorgen dat dat verkeerde volk wegblijft of zich beter gaat gedragen.
Een collectief sluitingsuur is natuurlijk een bijzonder oneerlijk middel: de goeie moeten onder de kwade lijden. Ik kan mij niet voorstellen dat de burgemeester in het gelijk zou worden gesteld door de bestuursrechter als ondernemers straks tegen dat collectieve sluitingsuur beroep instellen.
Het gevolg van dat collectieve sluitingsuur zal zijn dat overlastplegers een eindje verderop overlast gaan plegen, een ander stuk van de Amsterdamsestraatweg. Bijvoorbeeld tussen het Paardenveld en het spoor. En als daar dan een collectief sluitingsuur wordt ingesteld, gaan ze weer terug naar het stuk tussen het spoor en de Acacialaan.
Behalve dat de maatregel oneerlijk is en de overlast alleen maar verplaatst, gaat de maatregel volkomen voorbij aan de oorzaken van de overlast. Die overlast is niet de oorzaak maar het gevolg van de verloedering van de Amsterdamsestraatweg. En die verloedering is in de eerste plaats de schuld van de gemeente.
Door de verdubbeling van Hoog Catharijne, de uitbreiding van wijkwinkelcentra en de meubelboulevard, de vestiging van de Wall is er een in ruim 10 jaar tijd een gigantische overbewinkeling ontstaan in Utrecht. Dat dat zou gebeuren wist de gemeente in 2006 heel goed, maar het kon de gemeente niets schelen. Voor de gemeente is maar één ding echt belangrijk. Dat is dat er voortdurend gebouwd kan worden in Utrecht, ook al is het voor leegstand.
Die gigantische overbewinkeling betekent dat winkeliers op de Amsterdamsestraatweg het moeilijk hebben, dat er winkels leeg komen te staan, dat de panden minder opleveren en daardoor vanzelf ook minder goed verzorgd worden. De overbewinkeling zorgt voor verloedering van de Amsterdamsestraatweg. Steeds minder winkeliers durven op de Amsterdamsestraatweg nog een winkel te beginnen.
Eigenaren van leegstaande panden zouden hun pand wel willen verhuren aan aantrekkelijke winkels, maar omdat die er mee ophouden en er zich maar weinig nieuwe aandienen zijn ze min of meer gedwongen te gaan verhuren aan dienstverlenende bedrijven die de bewoners en de gemeente liever niet hebben of liever helemaal niet hebben. Daarmee zet de verloedering verder door.
De gemeente beweert de oversteekbaarheid op de Amsterdamsestraatweg te willen bevorderen (‘Ontwikkelstrategie Amsterdamsestraatweg’ april 2014). In plaats daarvan besloot wethouder Van Hooijdonk een aantal verkeerslichten uit te zetten, zodat de ASW nog aantrekkelijker wordt voor doorgaande auto’s en de straatweg nóg moeilijker valt over te steken.
Wat de ASW natuurlijk ook geen goed gedaan heeft is de sluiting van het Zandpand, doorgedrukt door Wolfsen die daarmee nog iets van zijn imago probeerde te redden. Ten koste van de vrouwen waarvoor hij beweerde op te komen, want doordat prostitutie nu verspreid en veel meer verborgen plaatsvindt is het veel moeilijker om de vrouwen tegen misbruik en vrouwenhandel te beschermen.
Kortom, de gemeente heeft er een puinhoop van gemaakt. Ik heb een tijd gedacht dat het pure dommigheid is van de gemeente om de ASW zo te laten verloederen, maar zo dom kan een gemeente niet zijn. Je hoeft echt niet veel van stedenbouw of planologie te weten om te begrijpen dat je traditionele winkelstraten om zeep helpt als je geen maat houdt met nieuwe winkelcentra (laat staan de verdubbeling van Hoog Catharijne). En een kind begrijpt dat het uitschakelen van verkeerslichten slecht is voor de oversteekbaarheid.
Maar waarom zou de gemeente de Amsterdamsestraatweg met opzet laten verloederen? Het antwoord is: door verloedering in de hand te werken wordt de grond en worden de panden goedkoper. Daarmee worden ze aantrekkelijke objecten voor projectontwikkelaars. Die kunnen dan de boel opkopen, tegen de vlakte gooien en nieuwe strakke nieuwbouw realiseren. Daar verdienen niet alleen die projectontwikkelaars flink aan, maar ook de gemeente zelf (hogere grondprijzen, leges).
Als je het zo bekijkt begrijp je waarom de gemeente niets doet om de Amsterdamsestraatweg voor verdere verloedering te behoeden. En je begrijpt dan ook waarom de gemeente er zo op gebrand was de huurflats in Kanaleneiland en Overvecht te laten verloederen (dan konden ze vervangen worden door dure koopwoningen). En je begrijpt ook waarom de gemeente Lombok en de Kanaalstraat zo lang heeft laten verloederen. Voor de gemeente Utrecht is het allerbelangrijkste ervoor te zorgen dat er voortdurend gebouwd kan worden. Dat levert ook de gemeente zelf geld en werk op.
Maar om te kunnen blijven bouwen moet je er natuurlijk wel voor zorgen dat er telkens straten en gebieden bij komen die rijp zijn voor de sloop. En dat doe je door ze te laten verloederen.
(Allesoverutrecht.nl, 31 januari 2016)
Senioren fors beperkt in keuze huurwoning
Senioren die van een koophuis overstappen naar een sociaal huurhuis, mogen vanwege Haagse regelgeving alleen in kleine huizen wonen. Daardoor wordt de wachtrij voor goedkope sociale huurwoningen langer.
Daarvoor waarschuwt Hassan Najja, sinds 1 oktober de nieuwe directeur-bestuurder van woningcorporatie SOR (Stichting Ouderenhuisvesting Rotterdam). “Senioren met een klein inkomen die hun woning verkopen en in een huurwoning willen gaan wonen, mogen alleen wonen in een woning onder de 587 euro, de aftoppingsgrens. Terwijl veel van hen meer zouden willen betalen om groter te kunnen wonen. Dankzij het eigen vermogen uit de verkoop van de woning is dat ook mogelijk.” (Cobouw, 1 februari 2016)
http://www.cobouw.nl/artikel/1615836-senioren-fors-beperkt-keuze-huurwoning
Hier ligt weer een uitdaging voor de wethouder volkshuisvesting
Nog een uitdaging voor de wethouder
Zorgen om zwervende kinderen in Utrecht
In Utrecht wonen honderden mensen die geen fatsoenlijk onderdak krijgen. Onder hen zijn ook gezinnen met kinderen. Dat zeggen PvdA en ChristenUnie. Ze maken zich grote zorgen en hebben het college van B en W gevraagd snel maatregelen te nemen.
De cijfers kwamen volgens PvdA-raadslid Bouchra Dibi aan het licht tijdens een werkbezoek aan daklozenorganisaties Leger des Heils, Lister, Tussenvoorziening en Moviera. “Die geven aan dat er wachtlijsten zijn en die lopen op”, zegt ze.
“Het gevolg daarvan is dat er bijna 400 mensen op de wachtlijst staan, veel gezinnen en veel kinderen ook”, aldus Dibi. “De consequentie is dat de gezinnen in caravans slapen, of tuinhuisjes of over-en-weer bij familie. Dat kan natuurlijk niet.”
De PvdA wil dat buurtteams worden ingezet om te voorkomen dat mensen in de schulden raken en dat ze worden geholpen worden als er in geestelijke problemen spelen. “Je moet heel goed kijken hoe je de zorg aanbiedt.”
Die buurtteams moeten daarom veel beter worden. “Daar gaat nog wel wat mis”, zegt Dibi. Zo vallen mensen onder meer tussen wal en schip als hun zorgvraag niet goed wordt geformuleerd. “Het gevolg hiervan is dat sommige mensen niet de juiste zorg krijgen.”
De PvdA zegt dat veel problemen opgelost kunnen worden door meer huizen te bouwen. (RTV Utrecht, 4 februari 2016)
http://www.rtvutrecht.nl/nieuws/1436143/zorgen-om-zwervende-kinderen-in-utrecht.html
Richtlijnen bijzondere bijstand gemeente Utrecht 2016
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2016-12569.html
Met geld smijten
Ambtelijke fusies zijn onzin!!
Steeds meer ambtelijke fusies zien het licht. Er is zelfs een – slim commercieel gesponsord – Kennisplatform voor. Intussen is feitelijk aangetoond dat doelen als kwaliteitsverhoging en kostenreductie nauwelijks uit de verf komen. Tegenstanders roepen dat het de democratische legitimiteit ondermijnt en voorstanders vinden dat ze meer in de vaderlandse pap kunnen brokkelen. Hoe dan ook. Net als herindelen is ambtelijk fuseren “onderweg naar gisteren”.
Hoe komt dat nou?
Aan goede bedoelingen ligt het niet. De verse ambtelijke top gaat met vereende kracht aan de gang. Nieuwe managementteams worden platgelopen door commerciële – vaak door met vergane kennis behepte oud collega’s bevolkte – adviesbureaus. Door complexiteit met complexiteit te lijf gaan valt immers grof geld te verdienen. Doordacht wordt een oerwoud aan aanpakfilosofietjes in het leven geroepen. Niks wordt geschuwd tot het inzetten van “gratis” bijeenkomsten toe. Uiteraard uitsluitend toegankelijk voor gemeentelijke doelgroepen. De brainwash met variaties op thema’s uit de vorige eeuw beginnen. En zo blijven ook ambtelijk gefuseerde gemeenten losgezongen van de huidige moderne samenleving. (Gemeente.nu, 1 februari 2016)
http://www.gemeente.nu/Organisatie/Opinie/2016/2/Ambtelijke-fusies-zijn-onzin-2754609W/
Hoe de overvloed aan festivals het festival zelf om zeep helpt
Alleen in Amsterdam vonden de afgelopen zomer al driehonderd festivals plaats. Een record. Waarom vinden al die festival eigenlijk plaats? De oorzaak vond ik in ‘de grote verveling.’ Festivals beloven deze op te lossen, maar verergeren haar ondertussen juist.
Twaalf jaar geleden, ik was net van de Randstad naar Groningen verhuisd, liep ik op een vrijdagmiddag door het stadscentrum naar het Noorderplantsoen, op weg naar het jaarlijkse theaterfestival Noorderzon. Ik weet niet meer naar welke voorstellingen ik dat jaar ging, ik kan me alleen nog het moment herinneren dat ik over de Plantsoenbrug liep, de eerste festivalgeluiden opving en iedereen op straat verwachtingsvol in de richting van het plantsoen zag kijken. ‘Gelukkig,’ dacht ik, ‘de grote verveling heeft Groningen nog niet bereikt.’
Ik was er al aan gewend geraakt dat festivals of optredens in parken niet zozeer om de voorstellingen draaiden, maar om het publiek zelf en de bar. En eerlijk is eerlijk, ikzelf ben natuurlijk ook ontvankelijk voor de verveling die juist in de verlokkingen op de loer ligt. Hoe vaak heb ik niet de zon op mijn huid gevoeld en het gras in mijn rug, terwijl elders in een tent een optreden bezig was waar ik eigenlijk ook wel heen had gewild. En even vaak heb ik denk ik tijdens het gedreun van een optreden gedacht: waarom lig ik niet gewoon met een boekje in het gras?
En misschien kwam het daarom op de Plantsoenbrug ook wel als een opluchting dat er buiten de Randstad nog een wereld leek te bestaan die niet alleen door narcisme en hedonisme werd geleid. Helaas bleek het een kwestie van tijd. Net als op vele andere festivalterreinen draait het ook op Noorderzon inmiddels nog maar nauwelijks om de kunst, maar vooral om het vermaak van de consument.
Zoals de Ice Bucket Challenge een van de vele varianten is van reclame onder het mom van het goede doel, zo is het hedendaagse festival consumentisme onder het mom van kunst en cultuur. De afgelopen jaren schieten deze gepimpte braderieën dan ook als paddenstoelen uit de grond. Elk weekend is er wel een kade of hondenuitlaatplek waar een tap, een tent, een dj en een band tegemoetkomen aan de schijn van deze culturele behoefte. Deze zomer telde Amsterdam meer dan driehonderd (!) festivals en ook deze maand zijn er honderden grote en kleine festivals door het hele land.
Zowel de hoeveelheid als de aard van het aanbod op festivals begint langzamerhand het festival als cultureel fenomeen om zeep te helpen. Het festival als grote jaarlijks terugkerende viering, omlijst met eten, drank en muziek, laat steeds meer de gedachte van het vieren los en richt zich op het consumeren alleen. Het verveelde gevoel dat je op een festival kan overvallen komt dan ook niet uit de lucht vallen.
Het festival dat niets meer te wensen overlaat
Satiricus Micha Wertheim ridiculiseerde onlangs in Vrij Nederland de festivalisering met een paginagrote knipbonactie voor fictieve zomerfestivals waaronder Rosé in the Mud: ‘Bezoekers trekken in dit festival met een gebroken plastic bekertje door de modder van wijnbar naar wijnbar.’ Ik heb hard gelachen toen ik het las, maar heel moeilijk is het niet om deze mode te persifleren.
Neem nu het altijd ver van tevoren uitverkochte Into The Great Wide Open De website van het festival. (ITGWO voor intimi) dat dit weekend voor de zesde keer wordt gehouden op Vlieland. ‘Middenin de natuur,’ valt te lezen op de website. ‘Voor alle liefhebbers van goede alternatieve popmuziek die behoefte hebben aan een sfeerrijk festival, maar ook graag zelf het tempo willen bepalen en net iets meer keuzemogelijkheden willen. Oesters van het wad, vers gevangen zeebaars, met zorg bereid. Uit je dak gaan op een festivalveld én kampvuurliedjes op het strand. Intiem festivalgevoel én de ‘great wide open.’
Wat wil je nog meer? Natuur, goede muziek, sfeer, eigen tempo, eigen keus, duurzame lokale lekkernijen, gezelligheid, maar ook genoeg stilte om even tot jezelf te komen. Heel veel meer vált er volgens mij niet te willen, en dan ligt verveling dus op de loer. ‘Geluk en welzijn,’ schreef Arthur Schopenhauer (1788-1860) ‘zijn niets anders dan de snelle overgang van wens naar bevrediging en van bevrediging naar nieuwe wens; het uitblijven van bevrediging betekent immers lijden, het uitblijven van een nieuwe wens uit zich in een ijdel verlangen, verveling.’
Met Schopenhauer zou je dus kunnen zeggen dat het probleem van het hedendaagse festival júist is dat het niets te wensen over laat. Maar er is meer aan de hand dan overdaad alleen.
Vieren we ook echt nog iets?
Het festival is niet zo oud als de mens, maar toch zeker zo oud als de landbouw, want met de cycli van de oogst hadden we een telkens terugkerende reden om iets te vieren. Zo ontstonden de oogstfeesten die voor de eenheid van een samenleving van groot belang waren.
Het festival zoals wij dat kennen heeft zijn oorsprong natuurlijk vooral in de legendarische popfestivals van de jaren zestig en zeventig, zoals Isle of Wight (’68), Woodstock (’69) en Kralingen (’70). In zijn verschijningsvorm heeft het veel weg van van zijn revolutionaire voorgangers: de centrale rol van muziek, drank en drugs, de preoccupatie met natuur, rust en ruimte, het koketteren met kunst en filosofie en het verlangen naar authenticiteit en saamhorigheid.
Toch is er een wereld van verschil tussen de eerste popfestivals en de geprofessionaliseerde evenementen van vandaag. Wat ooit tegencultuur heette, is nu in feite doodgewone vrijetijdsbesteding. Er is geen oogst die gevierd wordt, en geen cultuur waartegen wordt afgezet.
Bovendien is ook het ‘gezamenlijk’ op de achtergrond verdwenen. Tot 1994 speelde Pinkpop zich nog af op één veld en op één dag. Het breidde in navolging van het in 1993 voor het eerst gehouden Lowlands uit met meer velden, meer podia over meer dagen. Sindsdien is er nergens meer één podium waar iedereen tegelijkertijd getuige is van hetzelfde optreden, maar is voor iedereen wat wils.
Sterker nog, het draait niet eens meer om de optredens. ‘Het is vooral de context die ons festival eigen maakt,’ meent de organisatie van ITGWO. ‘Verrassende randprogrammering, beeldende kunst, film, uitdagende kinderactiviteiten en voldoende rust en ruimte om er optimaal van te kunnen genieten.’ Aan alles is gedacht. Ook de papa’s en de mama’s hebben de handen vrij om met een gevuld bierkartonnetje in een duinpan neer te strijken.
De randprogrammering is de kern geworden
Randprogrammering behoort dan ook tot de core business van het hedendaagse festival en wordt vooral mogelijk gemaakt door marketing en merchandising – met een rosé’tje in de nieuwste hot-tub of op een ergonomische zitzak. De organisatie wordt zelfs betaald, zodat de kookcoach, de yogatrainer en de massagetherapeut hun workshops kunnen aanbieden.
Het verschil tussen een festival en een wellnessweekend is moeilijk te vinden. Alles is leuk, alles is mooi, alles is lekker en alles is binnen handbereik. De bands die optreden doen feitelijk vooral dienst als de live-versie van Spotify.
Ik ben zelf ook weleens onderdeel van een randprogrammering. Zonder mezelf naar beneden te willen halen: ik vind een schrijver in een tent niet per definitie ‘cultuur’. Maar als eenmanszaak met hooguit een beamer en een microfoon, ben ik natuurlijk wel een stuk goedkoper dan een theatergezelschap of een band. Op een van die gelegenheden trad ik op in een spiegeltent. ‘Mooie spiegeltent hè,’ bleef het meisje van de organisatie maar benadrukken, want het was duidelijk dat de tent er meer toe deed dan wie erin stond, laat staan wat hij te vertellen had.
De vaste bankjes in de spiegeltent bleken ook maar weinig geschikt om naar een verhaal van een filosoof te luisteren. Door de taxerende blikken van het publiek dat zich afvroeg of het nu niet misschien iets beters miste in een andere tent, kreeg ik het gevoel dat ik vaker heb als ik optreed op een festival: ik ben hier voor hun en voor hun ‘totaalbeleving,’ voor hun ‘life changing event,’ zij komen niet voor mij.
Het is natuurlijk goed mogelijk dat andere schrijvers juist een gretig publiek in hun tent troffen, maar het gevoel dat mijn aanwezigheid in feite bijzaak was, bleef mij het meeste bij.
De consument is bevredigd, maar is hij er ook mee gediend?
Doordat de zo belangrijk geworden randprogrammering vooral bestaat uit lieden die iets te verkopen hebben, van schrijver tot saunagroothandel, en omdat de artiest er is voor het publiek en niet andersom, houdt het festival vandaag de dag hooguit de schijn op van cultuur. Niet de kunst, maar de consument staat centraal. En het aanbod richt zich op het bevredigen van zijn onuitputtelijke en individuele wensen.
Je zou kunnen denken: daar is niets mis mee, toch? De consument lijkt er in elk geval mee gediend. Maar paradoxaal genoeg is dat nu juist niet het geval. Een mens is, schreef de Duitse filosoof Helmuth Plessner (1892-1985) immers ‘van nature kunstmatig.’ Dat wil zeggen: we leven evenveel van natuur als van cultuur. Wanneer de mens alleen wordt aangesproken als consument, als een bevrediger van zijn natuurlijke prikkels, dan blijft zijn culturele behoefte onbevredigd. Ook dat kan dat onbestemde verveelde gevoel tijdens een festival verklaren.
Cultuur is afhankelijk van vieringen. Het festival als cultuurfenomeen is dus de moeite van het verdedigen waard. Maar de meeste vieringen zijn net als de monarchie een evenement geworden dat vrijwel niemand nog durft te verdedigen, maar waarvan velen wel nog graag het feestje mee willen vieren.
Het festival is ook zo’n feestje. Een feestje vol verbondenheid, medemenselijkheid, creativiteit en engagement. Tenminste, zolang het festival duurt. Zodra de polsbandjes af zijn, is het zoeken naar betrokkenheid en verbondenheid. En is alles saai wat niet tot evenement gebombardeerd is.
Is dat erg? Allicht zijn er ergere dingen te verzinnen. Maar de terugkeer van het festival als cultuurfenomeen, dat zou pas reden voor een feestje zijn. (De Correspondent, 6 september 2014)
Maar we gaan gewoon door
Aangevraagde evenementenvergunningen
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2016-11478.html
Asbest-registratie maar in helft gemeenten
In bijna de helft van de Nederlandse gemeenten wordt asbestvervuiling niet geregistreerd in het Landelijk Asbest Volgsysteem (LAVS . Eind vorig jaar was in 181 van de 393 gemeenten geen enkele asbestlocatie doorgegeven.
Dit meldt Nu.nl op basis van gegevens die zij heeft ingezien. In het registratiesysteem worden met asbest vervuilde locaties bijgehouden. Alle betrokken partijen bij het vinden, verwijderen en onderzoeken van asbestvervuiling kunnen via het LAVS terugvinden waar eerdere vondsten van asbest zijn gedaan.
De streefdatum voor een verplichte melding in het systeem is al een aantal keren opgeschoven, de huidige streefdatum ligt op 2017. Volgens een deskundige wilde geen enkele minister zich aan dit ‘hoofdpijndossier’branden.
Met name in Friesland (80%) en Limburg (70%) ontbreekt een overzicht van asbestlocaties. (Gemeente.nu, 2 februari 2016)
Agenda Subcommissie Controle en Financien – 8 februari 2016
o.a.
4 1e Technische Wijziging op de begroting 2016
Behandelvoorstel: Toelichting door of namens de wethouder Financiën. Aangeven of u nog vragen en opmerkingen heeft bij de concept-stukken, welke waar van toepassing verwerkt worden in de versie aan de commissies. Achtergrond: De subcommissie bespreekt de concept- wijzigingen op de begroting, 3x per jaar. Aandachtspunt is de technische herkenbaarheid van de wijzigingen.
5 Aard begrotingstoezicht 2016
Behandelvoorstel: Toelichting door de voorzitter. Toelichting op de brief door of namens de wethouder Financiën. Aangeven of u nog vragen of opmerkingen heeft bij de brief (zie B5), en of de brief u aanleiding geeft om de commissie M&S van advies te voorzien. Achtergrond: Jaarlijks ontvangt de gemeente een brief van de provincie over de aard van het begrotingstoezicht. Voor 2016 geldt wederom dat er sprake is van de meest lichte vorm van toezicht; repressief toezicht.
6 Terugkoppeling delegatie-overleg accountant 7 december 2015
Behandelvoorstel: Toelichting door de voorzitter en accountant. Aangeven of u nog vragen/opmerkingen heeft bij het verslag. Stilstaan bij de volgende punten: 1) de afstemming over vorm, deelnemers, frequentie en onderwerpen van het delegatie-overleg, is verwerkt in het jaarplan van de subcommissie. 2) de accountant zal nu de stand van zaken toelichten bij de controle 3D’s, planning en implicaties voor een goedkeurende verklaring. (Zie ook expertmeeting sociaal domein dd. 10 december 2015.)
7 Right to challenge, pilots wijk- en buurtbudgetten
Behandelvoorstel: Presentatie ‘Nieuwe financiële instrumenten’ (B7a) door of namens de wethouder Financiën en onderliggende inventarisatie (B7b). Aangeven of u nog vragen/opmerkingen heeft, en op welke manier u bij het vervolg aangehaakt wenst te zijn. Achtergrond: Met ‘Right to challenge’ kunnen bewoners zelf het initiatief nemen om een overheidsdienst uit te voeren als zij denken dat zij het beter of goedkoper kunnen. Begin 2015 vroeg u naar de stand van zaken in Utrecht hierbij. In de subcommissievergadering van 1 juni 2015 besprak u start van de pilots wijk- en buurtbudgetten. U was positief over de pilots en gaf mee de raad goed aangehaakt te houden. U ging o.a. in op verwachtingenmanagement, het aantal deelnemers in de kerngroep, specialistengroep en klankboardgroep, het betrekken van vakinhoudelijke ambtenaren, de wijze van budgetberekening, de geldigheid van de raadskaders en de mogelijke routing van een wijkvoorstel richting raad. U suggereerde een commissiebrief te maken die zowel in zou gaan op Right to Challenge als de pilots wijk- en buurtbudgetten.
8 Financiële werkwijzen raad.
Behandelvoorstel: Toelichting door dhr. Meijer. In gesprek gaan over de werkwijzen rondom de financiële dekking en prioritering bij voorstellen, moties en amendementen. Doel van dit gesprek is te komen tot een door de subcommissie en wethouder Financiën gedragen voorstel voor de werkwijzen, en de verdere routing te bepalen richting raad en college.
9 Jaarplan 2016
Behandelvoorstel: Het jaarplan wordt elke vergadering geactualiseerd. Wijzigingen t.o.v. de vorige versie zijn schuin gearceerd. Alle vergaderingen vinden plaats in Stadhuis Perskamer.
Agenda Commissie Mens en Samenleving – 9 februari 2016
o.a.
2 Commissiebrief Nieuwe locaties opvang asielzoekers
De leden van de commissie Stad en Ruimte en wethouder Jansen worden ook uitgenodigd voor de bespreking van dit agendapunt. Dit debat is een voortzetting van het debat in de commissie van 28 januari waarbij uit uw commissie is aangegeven dat vergadering van 9 februari vooral bedoeld is om conclusies te trekken uit de voorafgaande debatten.
3 Rekenkameronderzoek ‘Een paleis voor de muziek. Een onderzoek naar de bouw en exploitatie van Muziekpaleis TivoliVredenburg’.
Wethouder Diepeveen, wethouder Everhardt, wethouder Jansen en de leden van de commissie Stad en Ruimte worden ook uitgenodigd voor de bespreking van dit agendapunt. De Rekenkamer Utrecht heeft onderzoek gedaan naar het bouwtraject, de organisatieontwikkeling en de exploitatie van het Muziekpaleis. Daarbij heeft de rekenkamer zich vooral gericht op de actuele risico’s voor de gemeente. Met risico’s wordt bedoeld de kans dat de doelen vanuit het cultuurbeleid en de financiële resultaatverwachtingen van de gemeente niet uitkomen. De Rekenkamer wil een bijdrage leveren aan het creëren van helderheid over dit complexe dossier en aanbevelingen doen voor de toekomst. Met dit rapport wil de rekenkamer de raad ondersteunen bij te nemen besluiten, onder andere over structurele dekking van het exploitatietekort en de bouwkosten. Bovendien wil de rekenkamer de komende, eerste evaluatie van TivoliVredenburg in 2016 voeden met informatie
Agenda Gemeenteraad – 11 februari 2016
o.a.
3 Bekrachtiging geheimhouding: Op grond van artikel 25, derde lid van de Gemeentewet de geheimhouding te bekrachtigen van 4 bijlagen behorende bij.het conceptraadsvoorstel BOO Jaarbeursplein.
4 Voorbereidingsbesluit Amsterdamsestraatweg
5 Prestatieafspraken 2016 t/m 2019
6 Vaststelling Ontwikkelingskader parkzone Amsterdam Rijnkanaal
7 Vaststelling bestemmingsplan Zuidgebouw
8 Zienswijze Kadernota 2017 VRU
Raadsbrieven
2-2-2016 Raadsbrief Stand van zaken right to challenge januari 2016
http://ibabsonline.eu/Lijst.aspx?site=utrecht&ListId=41b35454-6329-4f11-b803-d7e5a6141085&ReportId=
Commissiebrieven M&S
4-2-2016 Stand van zaken toezegging Utrechtse Regenboogagenda
2-2-2016 Stand van zaken Utrechtse Cultuurlening en Borgstellingsfonds Creatieve Industrie
1-2-2016 Convenant Veilig Uitgaan 2016-2021
http://ibabsonline.eu/Lijst.aspx?site=utrecht&ListId=acba3a09-61fc-49e9-b220-ddbc8a16f6cd&ReportId=
Commissiebrieven S&R
5-2-2016 Commissiebrief bestemmingsplan Zuidgebouw
1-2-2016 Woningbouw Sijpesteijnkade fase 3A
http://ibabsonline.eu/Lijst.aspx?site=utrecht&ListId=6ff806d4-66e9-45ea-95ac-9e23cdfe7c25&ReportId=
Nog niet geagendeerde raadsvoorstellen
Hier vindt u de raadsvoorstellen die nog niet zijn opgenomen in een gepubliceerde agenda van een raadsinformatieavond, commissie- of raadsvergadering. De raadsvoorstellen van 2016 zijn gegroepeerd op 31 december 2016.
Deze raadsvoorstellen worden opgenomen in de respectievelijke agenda’s van de commissies Mens en Samenleving, Stad en Ruimte en de gemeenteraad, en indien van toepassing in de agenda van de Raadsinformatieavond. De meest recente raadsvoorstellen staan onderaan de lijst.
1 Smakkelaarsveld
2 Ketenaanpak Openbare Ruimte: Ruimtelijk Kader
3 Vaststelling bestemmingsplan Beiroetdreef, Overvecht
4 Intrekken beleidsnota’s ruimtelijk domein
5 Vaststellen bestemmingsplan Hoge Woerd, 1e herziening